zo mooi, dat leven.

je brak mijn hart
en nog een keer
en nog een keer
maar dat was niet
genoeg.

en je wist wel
wie ik was -
bijna en net niet
nooit goed
genoeg.

maar waarom wilde
je het dan weten

niet veel later -
brak je alweer
mijn hart
(zo mooi - dat leven)

maar het is nooit
genoeg.
en nog een keer
en nog een keer

De Kunstenaar. Deel 2. Heel veel later.

Heel iemand anders
niet zo heel veel
jaren later

ze dacht dat ze
het nooit zou
zeggen maar
toen ze het -
het leven is wel
mooi - dan uiteindelijk
toch zei, beloofde hij
haar dronkenschap,
en vervoering.

liefde had hij niet,
ook niet later
(heel veel later).
en vertwijfeld
vraagt zij zich af
wat verbeelding
was en wat echt

haar liefde
wat moet zij
met haar liefde doen?

ze weet al wat
als ze het vraagt
hij dan zegt
 - niets. ook niet later
(heel veel later).

De kunstenaar. Deel 1. Later.

de meest begaafde
denker, dichter, kunstenaar
schreef zoveel
mooie woorden
in al zijn liefde voor haar

en ze hield van hem
ze hield zoveel van hem
ik wacht op jou

en hij lachte en
schreef en danste
door de dagen
zij wachtte op hem
maar nu niet
zei hij, misschien
later - en het
werd later, later
later en ze hield
zoveel van hem en
ze schreef hem hoeveel
ze van hem hield
en dat ze altijd
op hem zou wachten
hij schreef haar wie
hij voor haar wilde zijn
maar niet kon zijn
nu nog niet, misschien
later - en het
werd later, later,
later en ze hield
zoveel van hem.

heel veel later
zei hij nog
steeds nu niet
misschien later.

Koud.

ik heb het nog
nooit zo koud gehad

maar dat gaat alleen
maar over mezelf

ik mis jou -
en mezelf
wie ik vroeger was
als jij er was
hoe jij vroeger was
en nu niet meer
mag zijn van mij
(niet te dichtbij)

ik trek mijn
muren op. hierachter
blijft het altijd koud.

Nooit.

waarom al
dat verdrietig zijn?

de zon. water.
de zee - bloemen.
zwanen. muziek.
dansen over
water - muggen.
armen. maar
daar waren ze
niet meer voor.

(wensen bij elke
vallende ster dat
dat niet waar was)

vergeet vroeger
nog nooit is
iets niet voor
niets geweest

maar verdrietig zijn
dat nooit.

Gelijk

ik dacht altijd dat
als ik dat zou
zeggen

iemand anders
zich zou verbazen
over zoveel
onbezonnenheid
(intussen achteloos
schouderophalend)
en diep vanbinnen
zou ontploffen
van woede

ik dacht altijd dat
dat zou gebeuren

en de mensen zeiden
(of dachten) dat dat
onrealistisch was,
negatief, zwart/wit
een doemscenario

ik dacht nog steeds dat
dat zou gebeuren

en het gebeurde

Bloem.

veranderen
is de sleutel
tot elk geheim.

maar niet
doelbewust
dat nooit - zelfs niet
per ongeluk
vergeet het maar
meteen.

verander in
een bloem meisje
het is nooit
goed genoeg.

Niets.

afstand nemen

het goede wat

ik niet wil en

niet doe.

en nabijheid

het kwade wat

ik wil maar

ook niet doe

het komt er op neer

dat ik telkens weer

niets doe.

Een tijd.

laten we lopen
zie me niet
over het hoofd.
we volgen de
paden niet -
maar ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te lachen

laten we rennen
je ziet je ziet
maar je wilt
niet zien
(me over het hoofd)
ik zal de paden volgen

ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te huilen.

Vrijdag.

dag een
zonder jou

je had me al toegefluisterd
of eigenlijk niet helemaal
je had het gewoon gezegd
maar als je het had geschreeuwd
had het dezelfde impact
- voor altijd want

dag een is maar het
begin.

Harten.

ze sluiten haar
op en gooien de
sleutel weg.

en toch
geven ze haar
tegelijkertijd
de opdracht
om dat opsluiten
ongedaan te maken
en om zich een
weg te banen
door rivieren
bermen, bomen
doornstruiken (altijd)
een sleutel te vinden
en harten die
op slot zijn
te openen.
 
(als harten
het vermoeden
dat zij onderweg
wil zullen zij voorthollen
en nog verder op slot gaan).

niet ik zegt zij
niet ik.
laat me niet alleen.

een dood blaadje.

ik zag een dood blaadje
dat voorbijvloog
hoi vlinder. zei ik.
bijna.
jezelf bedriegen is een kunst

en ik weet wat ik wil
dat iemand zegt
bijna hoor ik het
hoi vlinder, liefde, leven
zeg ik. bijna.
hoi wanhoop, leegte
een meesterlijke
bedrieger ben ik.

en de wereld is zo mooi
zo mooi als alle dwarrelende
blaadjes vlinders lijken
en ik ze groet
maar ze komen niet naar mijn
bloemen. willen niet dat ik
ze ontmoet.

en nog steeds weet ik wat ik wil..

maar toch vlinders blaadjes leugens
vechten, niet eerlijk
je raakt toch altijd alles kwijt
liefde bedrog en kunstenaars
bitterheid, bitterheid

niemand heeft ooit iets anders
beloofd.

Sneeuw.

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen
dat hebben ze beloofd
maar wat ze niet weten
is dat het altijd alleen maar sneeuwt

in hun eigen hoofd

een eindeloze zwart wit film

waar iedereen uren naar kijkt

ze denken dat ze blij zijn

weten niet dat het alleen maar zo lijkt

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen.

ik geloof ze niet meer

ze hebben al zoveel beloofd

het sneeuwt al dagenlang

gedachten in mijn eigen hoofd.

Een vogel.

als hij een vogel is

wil ik niet de kooi zijn

die hem vangt – ik wil zijn boom zijn

waarnaar hij, moe van dagen vliegen,

het allermeest verlangt

zijn veren – zijn vleugels

naar die verre, warme zon

tot de einder en verder

naar waar het ooit begon

(en waar het nooit zou eindigen).

Lieve vogels.

Lieve vogels

Wacht nog even

Wees nog even stil

Alsjeblieft

Stijg nog niet op

Naar de zon zo ver

in mijn hoofd

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet

Want ten onrechte.

Alles altijd ten onrechte.

Daar zijn jullie

Tevoorschijn gekomen

Na een lange winter

Lente in mijn hoofd

lieve vogels

Ten onrechte

Alles altijd ten onrechte

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet.

--

Maart, 2012. Blijkbaar had het een reden. Maar nu mogen ze wel zingen.

Transparantie.

en nu ben je nooit
meer alleen
tegelijkertijd

transparantie
en doorzichtigheid

gewichtloos,
opstijgen, dwarrelen

weggeblazen worden

als zand bij de zee

vergeet het

je wilt alleen maar
niet meer alleen zijn

tegelijkertijd

regendruppels, tranen
onmogelijkheid.

Tot ziens.

sommige dingen
hoor je meteen te
weten. zo veelzeggend

zijn ze. maar ik weet
niet wat ze betekenen

of ik wil het niet weten

 nog steeds niet.

want het zou nu wel duidelijk
moeten zijn. en nee,

ik ben niet verdrietig meer

al heel lang niet meer -
maar blijkbaar kijk ik nog
steeds door beregend glas
en zie ik de dingen
die ik meteen hoor te
weten. zo veelzeggend
zijn ze

zo wazig als ze zijn
ontken ik nog steeds

dat je het liever niet zegt
dat je liever niemand pijn doet
maar eigenlijk wil je liever
liever liever liever

dag zeggen.

(stil, zo stil - stilte
die je kunt horenen in ieder geval
kunt voelen)

tot ziens

zeg ik. liefst.

Hij.

hij droomt van besneeuwde straten
in een besneeuwde stad

maar schrijven kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze avonden
in zijn vensterbank naar woorden

maar stof is het enige wat
hij vindt.

hij denkt aan verloren liefdes
in verloren landen

verliefdheid en zijn lege handen

slapen kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

altijd en alleen maar alweer

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze nachten

in zijn vensterbank naar vervulling

maar leegte is het enige wat
hij vindt.

melancholie in alle hoeken
en gaten van zijn bestaan

uit het raam blijven kijken -

woordeloosheid, slapeloosheid -

nooit komt hij hier vandaan.

De feiten.

feiten, een hele rij
kale oude mannen

gerimpeld. en gevoel,

brengt me verder en verder
van de feiten vandaan

langslopende, elkaar
steeds sneller opeenvolgende feiten

-

gevoel wat altijd

achter de feiten aanhobbelt

altijd de trein mist - regen,
altijd alleen maar regen

telkens hoop ik je tegen
te komen - vergeet het maar

ik weet niet waar jij bent

en ik hou niet van regen.

-
en daar zijn de feiten weer
de mensen die me
in mijn oor fluisteren
honden - we mogen niet los

het is niet wat het lijkt en
er wordt niets mee bedoeld

denk alsjeblieft niet dat er iemand

die ook maar iets voelt
kom maar dichterbij
 - wij zijn tenminste echt
dat is wat de eerste van de hele
rij feiten zegt.

 -
misschien waren het de feiten
wel. gerimpelde mannetjes
om op je hoofd te stuiteren.

ik weet niet waar jij bent
en ik hou nog steeds niet van regen.

doornstruiken

waarom geen watervallen

muren en doornstruiken?

 nooit is het voor niets

zij en hij maar nu niet
wij misschien nooit

wat zij niet weet
wat hij niet weet

en de kleur is
er is nog geen kleur
nog nooit is het voor niets

geweest

de man, een zwaard
door de doornstruiken
waarachter de draak wacht,

muren, het slapende meisje

dus toch watervallen
muren en doornstruiken

Ze lachen me uit.

ze lachen me uit
zeggen dat ik verdwaald ben
en daarom nemen ze me mee
sluiten me op - de sleutel is weg
ik kan er niet uit

of jij niet
want het is het verhaal van
harten en verdwalen in doolhoven daarin.
en altijd al weten: verdwalen heeft helemaal geen zin.
altijd en eeuwig weer
desondanks.

(niemand is welkom. woedend
draaien we rond. worden we oud.
lopen we gebogen en groeien krom).

en zo eeuwig en eindeloos
dwalen we rond in harten en doolhoven daarin
terwijl we weten: verdwalen heeft helemaal geen zin
daar waar we er toedoen
komen we er niet in 
en nog steeds altijd en eeuwig weer
desondanks
want je weet maar nooit.

en daarom nemen ze me mee
sluiten me op - de sleutel is weg
ik kan er niet uit.

Ik dacht dat

ik dacht
dat je het zou
willen weten

maar de woorden
zijn me zo-even
ontschoten
mijn logica komt
altijd uit
en daarom had ik
besloten

maar besluiten
dwarrelen als
as in de wind

en ik dacht
dat je het zou
willen weten

vergeet het maar
mijn logica
is niet altijd waar.

Zorgvuldig en met liefde.

zorgvuldig
en met liefde
zijn de muren van jericho
om je hart gebouwd
ik heb geen bazuin,
kan niet eindeloos rondjes
lopen. en ik heb het koud.


ik bouw mijn
eigen steden verderop.
bovenop een heuveltop. 
of, nog veel liever,
op het zachte zand
van het onvaste strand.


en nu wiebelt en spoelt
mijn stad zorgvuldig
en met liefde
met woeste golven mee


terwijl jouw muren
je eindeloos beschermen
ze weten niet wat de zee is
wat golven zijn. jij nog wel
jouw muren voorkomen
denk ik alleen maar
heel veel nieuwe pijn.

Dat je bang bent.

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

wees maar groot

klein - het allerlangst

maar het allerbangst

is het laatste

wat je mag zijn.

 

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

voor zichzelf.

Ontkennen.

ik ontken

de dagen aan elkaar

(misschien ontken ik

zelfs wel dat

ik niet droom

en echt besta).
 

ontkennen wat je voelt

want wie ik

verbeelding - illusies

en dingen

die je eigenlijk

niet wilt zeggen

en wel bedoelt
 

ik.

degene die met stomheid

geslagen is.

weet wel wat wachten is.

klimmen.

omlaagdonderen
(en weer opstaan)

wie. ik?

Spelletje.

ik wil niet meer twijfelen

nu al niet meer

want ik weet dat

ik altijd alles pas zeker weet

als het geen zin meer heeft

als het te laat is.

 

ik voel ik voel

wat jij niet voelt

herfstkleuren

in een tapijt op de grond

(gesneuveld blad)

ik voel ik voel

bladeren dartelen

uren dagen in het rond

 

en ik weet dat ik

altijd alles pas zeker weet

als het geen zin meer heeft

als het te laat is.

 

ik twijfel al niet meer

ik voel ik voel

wat jij

 

 

wat een stom spelletje is het ook.

Twijfelen.

eeuwig twijfelen

een knusse haard

in een onveilig huis

als het stormt

hagel, regen

maar niet op je hoofd

(denk je)

in je eeuwige onveilige

twijfelschuilplaats

en je denkt dat je

niet bang bent

dat je bijna nooit

bang bent

maar niemand is

banger dan jij

in je eeuwige

zogenaamd veilige

twijfelschuilplaats.

 

--

'Ik twijfel dus ik besta'

de liefde en de zonde.

het is met de liefde

als met de zonde

hetgene

degene

wat of wie ik

wil doe ik niet

krijg ik niet

en hetgene

degene

wat of wie ik

niet wil doe ik

is altijd te krijgen.

Vliegen.

jij moet vliegen

zeggen ze tegen mij

maar ik antwoord hen

dat ik niet kan vliegen

ik heb geen vleugels

en hoogtevrees

duw me niet

over de rand.

en toch moet je vliegen

zeggen ze tegen mij

omdat ik zogenaamd

niet weet wat ik mis

maar ik sta op de grond

en weet liever gewoon niet

hoe onmisbaar vliegen is

(alle vogels zijn

het roerend met me

oneens).

Nooit en nooit.

soms is het leven

iemand niet zien

iemand even niet zien

en de zon schijnt

meteen niet meer

 

en het maakt niet uit

of even kort of lang is

(en of bewolking

dikke wolken

of eigenlijk damp is)

als de zon betekent

iemand zien

iemand even zien

schijn dan alleen maar

hou niet meer op

zodat het nooit en nooit

en nooit meer stopt.

 

mussen, veren in de lucht

en muziek, eindeloos

soms wil ik wegrennen

voor alles wat ik voel

(zonder altijd maar

weer uit te moeten leggen

wat ik eigenlijk bedoel)

heel ver, op de vlucht

rennen zo zinloos

soms word ik verdrietig

en toch: hou niet meer op

zodat het nooit en nooit

en nooit meer stopt.

Omhelzen.

mensen die elkaar

omhelzen,

aanraken,

dat is wat ze

zo graag doen

en ervaren

allemaal.

(ze vergeten

wat het uitwerkt

als ze ermee ophouden)

en de eenzaamheid klopt

al op de deur

brengt stilte mee,

gedachten, heimwee

Ternauwernood.

liefde, het zwaard

wat ons ternauwernood

nog net wel doorsteekt.

liefde, datgene wat

ons eerst laat vliegen

neerdonderen

en ons in stukken breekt.

 

(ik wil er niet in geloven

dat is het gewoon

je moet er aan geloven

zeggen ze. maar laat

ze maar praten

ongeloof is mijn verdiende loon

ik verzin wel duisternis

en verstoppertje

ik wil er niet in geloven

laat ze maar praten

ik kan de liefde

alleen maar haten

-wacht. niet waar).

 

liefde maakt ons

alleen maar bang

leert ons wachten

dat duurt niet eeuwig

alleen maar lang

(argwaan, dik en donker

ben erin gestikt

ternauwernood

nog net niet).

 

-

It's just about being afraid.. denk ik. Vroeger zou het over afkeer zijn gegaan.

de zee.

op sommige dagen

is het leven de zee

omringd door golven

vist iedereen - op zoek

naar geluk, de liefde

wie weet waarnaar

de zee neemt alle

dromen altijd weer mee

geloof dat maar.

Illusies in mijn hoofd.

illusies in mijn hoofd

dat alle anderen beter zijn

alle anderen in hun volmaaktheid

ze zijn veel verder gereisd

en inhalen is verboden

 

en ik, ik barst

bijna van jaloezie

daar waar alle anderen zijn

daar ben ik nog niet

 

en ik weet wel wat hoop is

ik weet wat stofwolken zijn

ik weet hoe ver het lopen is

maar ik wil zo graag

beter, volmaakter

als alle anderen zijn

 

illusies in mijn hoofd.

de koning.

de koning is bang in het donker

en toch regeert hij zijn leven lang

en altijd is het nacht

altijd is hij bang

en hij zoekt naar lampen

die eeuwig aangaan

en naar lichten

die niet meer ophouden

die altijd bestaan

naar vlammen die verwarmen

en niet vergaan

(zijn leven lang)

de koning, verstopt onder zijn troon

wacht op betere tijden

maar de nacht laat

hem wachten.

vindt dat zijn verdiende loon.

maar waarom eigenlijk?

Je wereld.

dansende muggen

en een late avondzon

natuurlijk vergaat

je wereld niet

rivier, spoel

maar over mij heen

ik zal aan je denken

dansende muggen

bij de dichtstbijzijnde boom

natuurlijk vergaat

je wereld niet

je wereld vergaat pas

als de muggen

niet dansen

en de zon

niet schijnt

wat je niet wilde weten

staat dan op de muren

geschreven.

Glas.

ik kom uit een wereld

van glas, zei ze

hier regent het altijd

ik weet niet wie ik ben

iedereen weet het, zei ze

ik ben mezelf kwijt

 

ik kom uit een wereld

van glas, zei ze

ik ben incognito

helemaal alleen

 

ik ben het, zei ze

ik. niets blijft verborgen

iedereen kijkt

door haar heen

 

regenbogen zien ze

rotsen, majestueus

en in haar hart

een storm

in een glas water.

Stof.

zoveel rotsen

en heel veel stof

dansend in

het verre licht

van de zon

en liedjes over liefde

die er niet over denkt

om te bestaan

en als het dan al wel

in het zonlicht danst

is het stof

is het te snel vergaan.

desnoods

dansen we als stof

in het zonlicht

als stof liefde is.

Alsof niet.

net doen

alsof niet

maar eigenlijk

natuurlijk wel

 

en geen woorden

want wat als

doen alsof niet

opstijgt naar de wolken

 

en de eerste de beste

voorbijvliegende vogel

hem als een ballon

- op weg naar de zon -

aan een touwtje

doorpikt.

alle illusies

kapotgeprikt en

de vogel in het touwtje

verstrikt?

De koorddanser.

hoog danste hij op zijn koord

de wolken een deken

van bang zijn, vallen

had hij nog nooit gehoord

o wankel leven

en mijn moeder was

zijn dochter en

mijn oma was

zijn vrouw

wankel leven

en voortdurende strijd

blijven dansen lukte maar even

zo danste hij, toen viel hij

door de wolken

en was het touw kwijt

en mijn moeder was

zijn dochter en

mijn oma was

zijn vrouw

toen hij het touw

uit het oog verloor

nam het na enige tijd

tergend langzaam

adembenemend wraak

niemand weet dit

(regels van oorzaak

en van gevolg)

maar touwen doen dat

nog veel te vaak.

-

Sommige dingen zijn zo taboe en niet bespreekbaar. Toch weet ik inmiddels met een béétje kennis van een hoop psychiatrische aandoeningen wat mensen zichzelf aan kunnen doen. Gelukkig begrijp ik dat niet. Bovenstaande is iets uit een heel ver voor mijn tijd verleden, vandaar dat ik er redelijk makkelijk iets over schrijf - wel met enige aarzeling vanwege het taboe.. ik hoop in ieder geval dat het niet te schokkend of confronterend of iets is. (Maar er bestaan wel meer schokkende gedichten natuurlijk).

Degenen.

dit is voor degenen

die vol verachting

naar boven kijken

omdat het alweer regent

en degenen die

nooit hebben geweten

wat verwachten is

en voor degenen

die vol verwachting

naar boven kijken

ooit komt de zon

de zoon

voor degenen die

nooit hebben geweten

wat verachting is

besluiteloosheid.

wolken.

wegvliegen.

en voor wie daar

zo hoog boven onze

hoofden van boom

naar boom slingert

hoe diep vallen is

bijna juni

die onverbiddelijke tijd

(ga niet zo snel alsjeblieft

heb niet zoveel haast)

voert voortdurend strijd

wil als eerste zijn

ontredderd, verbaasd.

en ik weet niet

hoe diep vallen is

en hoe hoog vliegen

ik weet wel hoe vallen voelt

zo is het leven niet bedoeld

(wel. wel, je mag niet liegen)

maar desondanks

ga ik liever niet meer vliegen.

en het grappige is

deze luchtballonnen

bestaan alleen maar in mijn hoofd

toch ben ik bang voor het moment

dat de wind, een kind

een vogel desnoods

me ervan berooft.

Zijn ze vergeten.

soms zijn ze vergeten

wie ze eigenlijk

ook alweer waren

maar hun harteloze

egoïsme, dansend

in hun harten

(als ze die hadden)

vergeten ze nooit

en als de uren verstrijken

en de muren vergaan

willen ze zoveel bereiken

wat eeuwig zal bestaan.

soms zijn ze vergeten

wie ze eigenlijk

ook alweer waren

geen vioolmuziek
maakt dat ongedaan.

Laat ze met rust.

de wind steekt op

neemt de woorden mee

stopt geen moment

blaast ze verder

dan de verste zee

-

loop op golven

de grond is de zee

wil wel praten

maar de wind

nam de woorden mee

-

laat ze met rust

ooit worden ze moe of kwaad

hijgend van uitputting

willen dan alleen nog maar

verder van jou vandaan
waar je nooit bent geweest

waar je nooit naartoe zult gaan.

-

dus verstop je

handen voor je gezicht

blik eindeloos

op de grond gericht

-

en niet een veelheid

van woorden, schoonheid binnenin

maar eindeloze gedachten

wedstrijden die je toch niet wint

zijn de reden

van dit gedicht.

-
convincing myself.

Ver vandaan.

Een duif vertrekt
met stille trom
naar de verre warme zon
terwijl de mieren
naar de maan gaan.

Jij bent ver. Een eindeloze oceaan zonder strand.
Jij bent ver. Een eindeloze zee zonder land.
Jij bent het water, de golf
Ik de zandkorrel,
dichtbij ver
bij jou vandaan.


Een koe vertrekt
zegt ik kom
naar de verre warme zon
terwijl de mieren
naar de maan gaan.

Jij bent ver. Een eindeloze oceaan. Een eindeloze zee.
Jij bent de golven zelf. En ik.
Ik ben een zandkorrel. Je neemt me altijd mee
Overgelaten aan mijn lot
dichtbij ver
bij jou vandaan.

-
Bijna een jaar oud. En allang niet meer in die context van toepassing, gelukkig.

Onbereikbaar.

niemand zo onbereikbaar

hebben ze me verteld

nu ben ik degene

die het ervaart

en ze schudden hun hoofd

had ons toch geloofd

wij zouden je zo prachtig

van al je dromen hebben beroofd

(dat zouden ze met liefde hebben gedaan

ze zouden het hebben gefluisterd

op muren geschreven

en daarna zouden ze

weer naar huis zijn gegaan)

en stilletjes wordt er gefluisterd

over al mijn domheid,

horen, voelen. strijd.

-

Niet exact op mij van toepassing. Voordat iemand dat denkt :).

Telegram.

gedachten als een telegram

ik wil. stop. ik ben. stop. ik kan

waar ben je

en waarom ben ik. stop.

want afstand is geen afstand

een stap voor mij - stop.

duizend voor jou - stop.

(en ik maar denken

dat je niets ziet

ik wil dat je weet - stop

maar tegelijkertijd ook niet).

en daar sta ik

in het midden van nergens

alleen en gestrand. stop.

Ze ziet, ze ziet..

de oude vrouw

die haar bloemen

water geeft

in de regen

doorweekt

groene gieter

iedereen lacht

ze ziet het niet

-

ze ziet ze ziet

wat niemand ziet

wordt achtervolgd -

woestijnen

brandende zon

zandvlakten

veel verdriet

-

ze wordt bespioneerd,

gecommandeerd

- doe dit, doe dat

'ik doe niets verkeerd'

en tijdens al dat water geven

wordt ze zo nat

-

ze ziet ze ziet

wat niemand ziet

en niemand ziet

haar woestijnen

brandende zon

zandvlakten

en verdriet.

-
Omdat ik eens een beetje iets paranoïde-achtigs wilde schrijven.

Soldaatjes.

huiverend in te dunne kleren

een wind, overal doorheen

kilte, schrammen, bezeren

wat kwam, verdween

-

een optocht marcherende soldaatjes

aan touwtjes, marionetten

wat, wanneer - kunnen niet praten

(kunnen het ook niet leren)

geen ruimte, bewegingsvrijheid (wel loftrompetten

flinterdunne beloften, bijna onzichtbaar)

niet voor marcherende soldaatjes

die niet weten wat waar is

niet kunnen kiezen

warmte in hun wind en in hun kou

weten dat er iemand van hen houdt

ze hebben zoveel te verliezen.

Dwalen.

dwalen in het donker

donderbuien in je hoofd

(dit lijkt niet op de morgen

maar wie had dat beloofd?)

-

dan kom je iemand tegen

misschien wordt het warmer

niet langer in de regen
misschien illusies armer

-

maar ook de ander zwerft

nog net wel

en ternauwernood

o hagel, storm

toegeven is verboden

maar soms voel je

dingen in je hart

leegte en echo's
zo reusachtig en enorm