hij droomt van besneeuwde straten
in een besneeuwde stad
maar schrijven kan hij niet meer
alleen maar uit het raam kijken
de maan, kilte, de wind
hij zoekt eindeloze avonden
in zijn vensterbank naar woorden
maar stof is het enige wat
hij vindt.
hij denkt aan verloren liefdes
in verloren landen
verliefdheid en zijn lege handen
slapen kan hij niet meer
alleen maar uit het raam kijken
altijd en alleen maar alweer
de maan, kilte, de wind
hij zoekt eindeloze nachten
in zijn vensterbank naar vervulling
maar leegte is het enige wat
hij vindt.
melancholie in alle hoeken
en gaten van zijn bestaan
uit het raam blijven kijken -
woordeloosheid, slapeloosheid -
nooit komt hij hier vandaan.
