De regenboog.

ik dacht dat ik terugkon

het hele pad, dwars

door weilanden, bossen

rivieren, regenwouden

helemaal terugkon.

ik dacht dat

ik dat wel even zou doen

ik zou snel leren

vliegen, hard rennen

heel hoog springen

(o, dwaas).

ik kan niet terug

alleen verder en verder

dwars door meer weilanden

bossen, rivieren, regenwouden

verder en verder

(en als de regenboog

oplost voordat ik er ben

ga ik nog steeds verder en verder

aangemoedigd door mezelf

op die lange weg die ik ren).

Wie lijkt er op de maan?

wie lijkt er op de maan?

wie kan zo hoog

zo snel naar boven

zomaar zonder

vasthouden

alleen maar stilstaan?

-

ze schrijft

haar leven lang al

en ze is bang

want wie weet

wanneer de ander weet

wat ze niet wil zeggen

en hij applaudiseert (zo mooi,

mooi gezegd, mooi geschreven

goed gedaan)

haalt zijn schouders op

loopt weg en denkt

was het daar maar

bij gebleven

was zij maar
weggegaan

(tijd, blijf stilstaan)

-

wie lijkt er op de maan?

zomaar zonder

vasthouden

alleen maar stilstaan?

Nog lang niet.

het gaat nog lang niet regenen
het wordt nog lang niet koud
fluisteren, fluisteren
zachtjes. want anders.

nevel in de nacht
vuurvliegjes
alleen maar dansen
en de verte
alleen maar onbereikbaar.
de een. een ander
alleen maar nachtmerries

negeer mij
ik besta helemaal niet.
Het gaat nog lang niet regenen.

Wat ik niet wil.

Zal ik blijven
Zal ik weggaan
Zonder fundamenten
Kastelen bouwen
die niet blijven bestaan?

Ik dacht dat ik kon kiezen
Ik besluit wat ik wil
Maar ik besloot niets
Had niets te verliezen
Dacht ik. En nu doe ik
Wat ik niet wil
Laat me niet alleen

Verwachtingen.

Verwachtingen zeggen ze

Jij moet aan de verwachtingen voldoen
Grote rooskleurige verwachtingen
Maar ik ken ze niet
Kan zoveel niet
(Niet opstijgen, vliegen

Zachtjes dalen).

Kan niet aan de verwachtingen voldoen
-

En ik verdrink in een zee
Van verwachting
Alleen maar moe – want hoe
Ik kan niet aan verwachtingen voldoen
- 

Het hart is een onneembare vesting
Heeft zijn redenen – het verstand
Berust in stille vertwijfeling
doet alsof er niets aan de hand is
-

Ik kan niet vliegen
Niet aan de verwachtingen voldoen
Niet verdrinken
Ik wil het ook niet meer
Want iedere keer
Dat ik aan verwachtingen wil voldoen
verlies ik mezelf
een beetje meer
ik ben niet beter
dan ik ben.

Op zijn minst.

Op zijn minst een beetje verdrietig
Een beetje wanhopig
Een zon die niet schijnt
En regen die in de duisternis
Tegen je donkere ramen tikt
Lampen die kapot zijn
En treurmuziek – dansen verboden
Alles in mineur
Iedereen die altijd haast heeft
Torren in de tuin
Mensen gebogen in het zwart
Druk met zichzelf – lachen verboden

Maar waarom is inspiratie

In de verte, zo ver
Wanneer je niet op zijn minst
Een beetje verdrietig
Een beetje wanhopig bent?

-

Ik wil toch weleens weten waarom inspiratie weg is als je gevoel even niet per se meent heel hard om iets te moeten treuren. En nee, ik verlang daar helemaal niet naar. Maar inspiratie.. daar verlang ik wel naar.

Vallen.

misschien is het leven wel vallen

vallen, in de kuil die je zelf gegraven hebt

vallen, als in falling in love

vallen, takken onder je

en degene waarop je stond

breken onder luid geraas
jij die neerstort
vlugger, vlugger, steeds vlugger

de wolken zo volmaakt zo hoog

en jij die eraftuimelt

zachtjes neerstort
vlugger, vlugger, steeds vlugger

in de kuil die de ander gegraven heeft

-
*adapted 16/03.

Wie ben ik?

wie ben ik

dat ik dit doen mag

maar mag ik dit doen

en wie ben ik

-

het is een puzzel

we puzzelen de hele dag

en vinden na veel tijd

een stukje wat past

-

en geen honderdduizend

sterrenhemels, nevels

weerhouden mij

de kou niet, twijfel

-

alles is te kort

en alles duurt te lang

want wie ben ik

dat ik dit doen mag

tussen de regels door

ben ik alleen maar bang

-

en mag ik dit doen

en wie ben ik?