Ruïne.

en toen werd dat hart
onbewoonbaar verklaard
een ruïne is wat rest
smeulende puinhopen

en wolken zweven af en aan
in mistige slierten
langs een bleke maan
afwisselen en reizen, ver
en nooit of te nimmer
komen ze er

een verlaten toren
de roep van de verte
vergeten - een uil
te horen.

lantaarn.

meisjes in het donker

met een lantaarn in hun hand

om hun donker te verlichten

-

echo's in de nacht

tranen in het duister

wie is het die fluistert?

en wie wordt

zo innig verwacht?

-

meisjes worden dichters

de dichters die willen vliegen

-

maar waar is in de kille hoogte

ruimte voor een lantaarn

om hun donker te verlichten?

Water.

wat als waar we wonen
ineens water wordt
we alleen onder luid applaus
prachtig verdrinken
in de diepste diepten
zomaar verzinken?

wat mooi, zeggen de mensen
doe dat nog eens - ach, toe
ze hebben wonderlijke wensen
ze zijn nog lang niet moe

en zo verdrinken we
keer op keer.
al de mensen kijken toe
verveling kennen ze niet meer.

Kuil.

iemand holt voor me uit

met een schop in zijn hand

en waar ik ook heenga

hij rent door het hele land

blaren op zijn handen

hij graaft

-

en ik

ik val gretig in iedere kuil

die hij zojuist gegraven heeft

Mijn gedachten.

morgen staan al mijn gedachten
in een extra dikke avondkrant
(hun hart klopt vol verwachting,
ze worden beroemd).
hun inkt zal zwart zijn
mensen grijnzen onwennig
weten niet wat ze moeten verwachten

en in mijn hoofd zingt een koor
als in een uitgestorven, lege kerk
galmt het in mijn hoofd
dit is genant. genant.
morgen staan al jouw gedachten
in een extra dikke avondkrant.

en ik zal zeggen
dit, dit zijn mijn gedachten
waren mijn gedachten
waren van mij
alleen van mij
(o, wat zullen ze mij verachten,
wat zijn ze trots, wat zijn ze blij)

en morgen, in zware zwarte rijen
hand in hand
staan ze in de avondkrant.

Pijnlijk gedicht.

pijnlijk pijnlijk
- maar als je
vraagt wat dan
zeg ik niets
tot in lengte van jaren
niets. niets.
woestijnen.

want zwijgen is een regel
uitzonderingen, iets krijgen
regels veranderen - niet toegestaan
allemaal niet toegestaan
verboden.

en ergens diep in een koortsig brein
ontspruit de hoop - desondanks.

De muur.

hoge brede muur

vriendelijk, zo zachtaardig

met liefde gebouwd

-

en iedere keer vlogen we

als vogels verder en hoger

maar iedere keer ook

was daar die muur

verhinderde dat we

te ver vlogen

-

zinderende zon

- stralen, stralen,

worden wegen, klimmen

zullen we - vliegen

verbranden.

-

we zullen denken

wat waren wij.

Aan een tafel..

het was een kring

een kring van ingewijden

als paddestoelen in het bos

mag ik er bij, zei ik, alsjeblieft?

ik zal stil zijn - lief

vertelde op verzoek

mijn verhaal

maar dat was niet goed

jij mag er nog niet bij

aldus het select gezelschap

-

en misschien dan ooit

- als bomen omhelzen

de rivier wandelt

de lucht hierbeneden

en onze aarde zo hoog

-

maar misschien toch nooit

- omdat bomen stilstaan

rivieren stromen

de lucht hierboven

en de aarde zo laag
-

en ergens aan een tafel

wordt gegeten

een vijand kijkt toe.

-

Een gevoel van vroeger. Alleen het laatste stukje is nu soms nog van toepassing. Denk ik.

Feit en fictie.

feit en fictie -
is alles alleen maar
aangepraat
- opgepoetst - neergezet
zorgvuldig, bovenop een oude kast
afgestoft - jarenlang bewaard?

en wanneer iets dan besluit
ik ben geen fictie, ik ben echt
zal niet eindigen in hopeloze romances
manen - rivieren - sterren
wat is er dan nog goed aan
meestal is het ronduit slecht

en wanneer iets nogmaals besluit
ik ben geen fictie, ik ben echt
en eindig in romances
manen - rivieren - sterren
zo weinig tijd altijd
en daarom is het nog steeds slecht

Als ik iets doe..

jezelf een schouderklopje geven kan

jezelf uitmaken voor wat dan ook

jezelf voor je hoofd slaan

maar nooit, nooit

kun je met jezelf gooien

jezelf stukgooien

breken tegen een muur

vergeet dat maar

-

en als je iets doet

doe je het goed

(want als je valt

val je hard).

-

jezelf - jezelf- jezelf

schouderklopjes. een knal

allemaal vol vuur

maar nooit gooien

jouw sterrenhemels boven een muur

-

want als je iets doet

doe je het goed

(en als je valt

val je hard).

-

Dat is onherroepelijk

dat is vallen altijd

de wind.

de dingen die ik ooit wilde weten

kwamen op als vloed, stroomden over

en meteen was ik ze weer vergeten

-

en natuurlijk weet ik wel wanneer de wind waait

dat hij hoger en harder vliegt dan ik

(ik mag niet liegen)

en ik weet het wel wanneer hij uit het oosten waait

dat hij hoger en harder vliegt dan ik

(eigenlijk kan ik nog steeds niet vliegen)

-

niemand weet waar de wind vandaan komt

en waar hij heengaat

want als hij uit het oosten komt

en maar af en toe hier waait

waar wordt die wind dan in de tussentijd

zo zorgvuldig bewaard?

Opstaan.

soms denk ik
na alle theorieën
die ik hoor over wie God zou zijn
wil de echte God opstaan?
maar ik was het vergeten
had er niet meer aan gedacht
dat heeft Hij allang gedaan.

-
Eerder gepost op 'On a moonless night'.

Illusies.

zomaar ineens denk ik
dat illusies transparant zijn
dat ze kunnen vliegen
rennen, zweven
maar bovendien doen ze
in het diepe donker
zo heel veel pijn

en ik ben onwaardig
nooit ben ik onwaardig
altijd ben ik koning
en regeer ik
maar nu.

Nu denk ik
dat illusies transparant zijn
dat ze kunnen vliegen
boven mijn onwaardige hoofd
pak ons dan - pak ons dan
grijp ons, vermorzel ons
wij zijn eindeloos ongrijpbaar.

Zandkastelen.

ik weet wel dat ik een leugenaar ben
alleen maar heel diep vanbinnen
desalniettemin een bedrieger
de beste die ik ken

ik bouw mijn kastelen van zand
laat mezelf kronen
maar op dat strand
kun je helemaal niet wonen

en zo spoelt het kasteel in zee
en zo spoelt de leugenaar,
de bedrieger,
met de bruisende golven mee.

Oorzaak en gevolg.

natuurlijk zijn er regels

van oorzaak en gevolg

nooit terug en

nooit ongedaan

wie weet niet

wat vergaan is

-

de hagel op je hoofd - huh

zeg je - maar de hagel bedoelt

er niets mee.

-

en nog altijd zijn er die regels

van oorzaak en gevolg

(onmogelijke omkeerbaarheid, even)

een slak, achteruit langzaam

de tijd, achteruit, te snel

een slang, kronkelt behoedzaam

het getij, terug, een spel

want wie weet niet

wat vergaan is?

-

en weer aankleden en weer uit

en weer rennen en weer staan

en weer vliegen, zingen, luid

en weer wachten

want wie weet niet

wat vergaan is?

-

Dit was mezelf uitleven in vaagheid. Op je eigen blog mag dat. Daarbuiten kijkt iedereen je raar aan, fronst en besluit dat het de moeite niet waard is.