kunnen en willen

vorige week dacht ik

ik kan niet meer

bevend kotsend

ik kon echt niet meer

er zat niets anders op

ik ging verder

en nu schijnt de zon

schijnt de zon zo veel

te fel en ik kan weer wel

en nu denk ik

ik wil niet meer

ik wil echt niet meer

ik wil ook wel

bos

in mijn hoofd is een bos

er zijn bomen scherpe takken

het is donker de weg is kwijt

wie was ik ook alweer

verdwalen, weer een keer

er lopen wolven los

er is niemand meer

laat me verstrikt raken

opgegeten worden

 

laat me niet alleen

in mijn hoofd is een bos

ik zal onderweg zijn

iedereen zal onderweg zijn

er zijn wonderen

kompassen reisgenoten

uilen maanlicht en

muziek