hoe diep vallen is

bijna juni

die onverbiddelijke tijd

(ga niet zo snel alsjeblieft

heb niet zoveel haast)

voert voortdurend strijd

wil als eerste zijn

ontredderd, verbaasd.

en ik weet niet

hoe diep vallen is

en hoe hoog vliegen

ik weet wel hoe vallen voelt

zo is het leven niet bedoeld

(wel. wel, je mag niet liegen)

maar desondanks

ga ik liever niet meer vliegen.

en het grappige is

deze luchtballonnen

bestaan alleen maar in mijn hoofd

toch ben ik bang voor het moment

dat de wind, een kind

een vogel desnoods

me ervan berooft.

Zijn ze vergeten.

soms zijn ze vergeten

wie ze eigenlijk

ook alweer waren

maar hun harteloze

egoïsme, dansend

in hun harten

(als ze die hadden)

vergeten ze nooit

en als de uren verstrijken

en de muren vergaan

willen ze zoveel bereiken

wat eeuwig zal bestaan.

soms zijn ze vergeten

wie ze eigenlijk

ook alweer waren

geen vioolmuziek
maakt dat ongedaan.

Laat ze met rust.

de wind steekt op

neemt de woorden mee

stopt geen moment

blaast ze verder

dan de verste zee

-

loop op golven

de grond is de zee

wil wel praten

maar de wind

nam de woorden mee

-

laat ze met rust

ooit worden ze moe of kwaad

hijgend van uitputting

willen dan alleen nog maar

verder van jou vandaan
waar je nooit bent geweest

waar je nooit naartoe zult gaan.

-

dus verstop je

handen voor je gezicht

blik eindeloos

op de grond gericht

-

en niet een veelheid

van woorden, schoonheid binnenin

maar eindeloze gedachten

wedstrijden die je toch niet wint

zijn de reden

van dit gedicht.

-
convincing myself.

Ver vandaan.

Een duif vertrekt
met stille trom
naar de verre warme zon
terwijl de mieren
naar de maan gaan.

Jij bent ver. Een eindeloze oceaan zonder strand.
Jij bent ver. Een eindeloze zee zonder land.
Jij bent het water, de golf
Ik de zandkorrel,
dichtbij ver
bij jou vandaan.


Een koe vertrekt
zegt ik kom
naar de verre warme zon
terwijl de mieren
naar de maan gaan.

Jij bent ver. Een eindeloze oceaan. Een eindeloze zee.
Jij bent de golven zelf. En ik.
Ik ben een zandkorrel. Je neemt me altijd mee
Overgelaten aan mijn lot
dichtbij ver
bij jou vandaan.

-
Bijna een jaar oud. En allang niet meer in die context van toepassing, gelukkig.

Onbereikbaar.

niemand zo onbereikbaar

hebben ze me verteld

nu ben ik degene

die het ervaart

en ze schudden hun hoofd

had ons toch geloofd

wij zouden je zo prachtig

van al je dromen hebben beroofd

(dat zouden ze met liefde hebben gedaan

ze zouden het hebben gefluisterd

op muren geschreven

en daarna zouden ze

weer naar huis zijn gegaan)

en stilletjes wordt er gefluisterd

over al mijn domheid,

horen, voelen. strijd.

-

Niet exact op mij van toepassing. Voordat iemand dat denkt :).

Telegram.

gedachten als een telegram

ik wil. stop. ik ben. stop. ik kan

waar ben je

en waarom ben ik. stop.

want afstand is geen afstand

een stap voor mij - stop.

duizend voor jou - stop.

(en ik maar denken

dat je niets ziet

ik wil dat je weet - stop

maar tegelijkertijd ook niet).

en daar sta ik

in het midden van nergens

alleen en gestrand. stop.