ravijn

als ik maar weer woorden vind

er weer woorden zijn

duizeligheid en randen

van rotsig fictief ravijn

als ik maar weer kan praten

als ik de bodem maar kan zien

weet waartegen te pletter te vallen valt

dat de mist me dan niet langer wijsmaakt

ik vang je, je valt niet hard, zo zacht en

dat iemand schreeuwt of desnoods fluistert
ik zal je niet verlaten

en dat ik dan luister