Laat ze met rust.

de wind steekt op

neemt de woorden mee

stopt geen moment

blaast ze verder

dan de verste zee

-

loop op golven

de grond is de zee

wil wel praten

maar de wind

nam de woorden mee

-

laat ze met rust

ooit worden ze moe of kwaad

hijgend van uitputting

willen dan alleen nog maar

verder van jou vandaan
waar je nooit bent geweest

waar je nooit naartoe zult gaan.

-

dus verstop je

handen voor je gezicht

blik eindeloos

op de grond gericht

-

en niet een veelheid

van woorden, schoonheid binnenin

maar eindeloze gedachten

wedstrijden die je toch niet wint

zijn de reden

van dit gedicht.

-
convincing myself.