groot genoeg

we gaan het moeilijk maken

zeg je niet maar denk je

en ik lees die gedachte

en denk er maar vast over na
-

het lijkt zo simpel

laten we de deur sluiten

de ramen dichtdoen

proppen in de kieren
-

maar ik ben geen huis

en als ik dat wel ben

zijn er altijd de kieren

te klein voor muizen
-

maar precies groot genoeg

voor de mier die ik je laat zijn

verboden toegang

de dingen blijven zoals ze zijn

de zwaartekracht de zon
(o ja vooralsnog in ieder geval)

en zo blijf jij verblijf ik in afwachting van wat je

nooit zult zeggen dat weet ik toch wel

-

zo dom
-

ik moet wegrennen een diep donker

bos in en niet meer terugkomen

verboden toegang in dat bos voor jou
-

maar als je dan bij het hek staat

opgelucht en wanhopig, allebei

hoor je mijn gedachten
-

ergens in de verte

denk ik dan nog steeds aan jou