Ik dacht dat

ik dacht
dat je het zou
willen weten

maar de woorden
zijn me zo-even
ontschoten
mijn logica komt
altijd uit
en daarom had ik
besloten

maar besluiten
dwarrelen als
as in de wind

en ik dacht
dat je het zou
willen weten

vergeet het maar
mijn logica
is niet altijd waar.

Zorgvuldig en met liefde.

zorgvuldig
en met liefde
zijn de muren van jericho
om je hart gebouwd
ik heb geen bazuin,
kan niet eindeloos rondjes
lopen. en ik heb het koud.


ik bouw mijn
eigen steden verderop.
bovenop een heuveltop. 
of, nog veel liever,
op het zachte zand
van het onvaste strand.


en nu wiebelt en spoelt
mijn stad zorgvuldig
en met liefde
met woeste golven mee


terwijl jouw muren
je eindeloos beschermen
ze weten niet wat de zee is
wat golven zijn. jij nog wel
jouw muren voorkomen
denk ik alleen maar
heel veel nieuwe pijn.

Dat je bang bent.

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

wees maar groot

klein - het allerlangst

maar het allerbangst

is het laatste

wat je mag zijn.

 

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

voor zichzelf.

Ontkennen.

ik ontken

de dagen aan elkaar

(misschien ontken ik

zelfs wel dat

ik niet droom

en echt besta).
 

ontkennen wat je voelt

want wie ik

verbeelding - illusies

en dingen

die je eigenlijk

niet wilt zeggen

en wel bedoelt
 

ik.

degene die met stomheid

geslagen is.

weet wel wat wachten is.

klimmen.

omlaagdonderen
(en weer opstaan)

wie. ik?