tijd en ruimte

laat ik me verbeelden
dat er mensen van me houden
laat ik dat geloven
omdat het wel zo is
-
op afstand van me houden
- zich ver houden van
(waar is tijd, ruimte)
-
we zijn zo gelukkig samen
zeggen die mensen - wij
zo'n mooi woord is dat
-
ze laten zien met wie
ze zo gelukkig zijn
hoe blauw de zee
schitteringen en gedans
-
maar we houden wel van je
haasten ze zich
wat houden we van je -
ergens achteraan
dat begrijp je toch wel
-
de tijd de ruimte
de koek is op
allang verdeeld
ik begrijp het wel
-
kruimels - ik wil het
potverdorie niet begrijpen
ik. verbitterd.
en ook nog eens jaloers.

zo klein - ik ben hier

als ik me nou zo klein

maak dat ik verdwijn

soms is dat alles

wat ik wil verstoppen

achter bomen onder dekens

in een hol opgekruld

als een dier

wat zou ik dan toch

stil denk ik dan

fluister ik dan

schreeuw ik dan

ik ben hier

verraad ik mezelf

omhels ik mezelf

lach ik mezelf uit

omhels ik mezelf

ik ben hier

kunnen en willen

vorige week dacht ik

ik kan niet meer

bevend kotsend

ik kon echt niet meer

er zat niets anders op

ik ging verder

en nu schijnt de zon

schijnt de zon zo veel

te fel en ik kan weer wel

en nu denk ik

ik wil niet meer

ik wil echt niet meer

ik wil ook wel

bos

in mijn hoofd is een bos

er zijn bomen scherpe takken

het is donker de weg is kwijt

wie was ik ook alweer

verdwalen, weer een keer

er lopen wolven los

er is niemand meer

laat me verstrikt raken

opgegeten worden

 

laat me niet alleen

in mijn hoofd is een bos

ik zal onderweg zijn

iedereen zal onderweg zijn

er zijn wonderen

kompassen reisgenoten

uilen maanlicht en

muziek

vliegen en vogels

laat ik als een vlieg om een paardenvijg

in het verleden blijven hangen

anderen, ooit vliegen nu vogels

vliegen verder weg blijf toch niet

steken kijk hoe mooi de wereld

avontuur

nog niet zo'n gek idee

vliegen en vogels

opgegeten worden

slakken

ik zie ik zie wat jij niet ziet

iedereen wil gezien zijn

en voor je het weet

doorgronden, slakken

huisjes, regen, wegspoelen

gezien met anderen

vooruitschuiven trots knikken

wijzen kijk mij nou wie

ik bij me heb.

verdwijnen (als niets)

op dagen als vandaag

wilde ik dat ik kon verdwijnen

als regen als mist

als oploskoffie in de morgen

als een liedje

waarvan je wilde dat het

-
als niets
-

was ik zoveel meer

-

als niets
-

wat fijn denken de mensen

wat zij kan kunnen wij ook

maar waarom zouden we

kijk hoe mooi het leven
-

als een raket in de ruimte

als een baan om

als een liedje
waarvan je wilde dat het
-

als niets

ik help het je helen

wat zou ik graag gelukkig zijn

wakker worden en naar buiten

de zon lachen totdat ik

buiten adem

maar nu ademnood -
want zo benauwd

zo destructief geweest

zo hard kapot gemaakt

niemand kan dat zo

als ikzelf

de brug tussen mij

en gelukkig zijn

ik naast mezelf hoi

ik help je het je helen

aandacht

geef me aandacht
anders ga ik dood
maar het is een loos
dreigement
ik krijg geen aandacht
ik zit hier
(je gaat dood zonder eten,
drinken maar niet zonder)
geef me aandacht

als ik nou toch
een plant was

Dialogen

aandacht zeg ik

geef me

maar geen recht

al genoeg gehad

is wat ik dan zelf

tegen mezelf zeg
-

parasiet denk ik

geef geef toch

en ik ik heb niets

lege handen
dat dus niet meer doen

niet meer hebben

vragen om geven

gebieden

doen alsof

(maar ik bén toch ook gelukkig)

-

ik gebied mezelf

ga geven - niet ontvangen

wat nou verlangen

(doe niet zo gek)
-

aandacht zeg ik

geef me

-

ik help het je

stoppen met hopen
parasiet

Verbazen

het leven zal ons verbazen

of we dat nu willen of niet

het duwt het verbazen ons

door de strot - soms zo mooi

soms maakt het je zo kapot

-

verbazen als verwondering

waarom niet altijd

hemellichamen cirkels

nachtmuziek

-

verbazen als verbijstering

waarom niet nooit meer

de dood puinhopen

verdriet

-

(waarom niet nooit meer

dode lichamen

lieve eerst zo levende

nu zo dode lichamen)

alleen

Twee woorden jij en alleen

daartussen bouw ik oceanen

steden met verschrikte duiven

verdorde rozen aan oude panden

want het is winter, altijd

-

uiteindelijk (nee, vecht ik)

muziek, leid me af met muziek

dans met me houd me vast

red mij - ga er tussen staan

-

ben je (ja jij) (nee, wees stil)

laat me in je opgaan

laat me je idealiseren

voetstukken en

-

toch altijd (nee, ik hoor je niet)

negeren, ademnood, afstand

-

alleen

waarom zou je

waarom zou je vechten

waarom zou je (hou van je)

waarom zou je licht willen zien

het is toch alleen maar donker

(je bent lelijk en stom en niemand

nee niemand vindt je leuk vooral jij)

waarom zou je verbeeld je vooral

niets waarom zou je (het is koud)
-

en daar sta je luister dan naar

me fluister je zeg je schreeuw je

AANDACHT -

en zo zuig je (waarom zou je)

alle mensen leeg

alle aandacht op

ze halen hun schouders op
-

waarom zou je

touwtjes

op een dag ben je niet langer

een houten pop aan touwtjes

op een dag doe je niet meer

wat je denkt dat de ander

denkt dat je moet doen

-

op een dag.

-

maar vandaag ben je nog

de houten pop zonder touwtjes

doorgeknipte touwtjes

hopeloos verloren

stuurloos en alleen

-

want wie ben je zonder touwtjes

ik weet niet wat ik wil

ik wil ik wil ik wil

kleine kinderen willen

moeten maar mogen dan toch niet

(snoepjes. speelgoed).

en als je nee zegt

-

in de wereld is zoveel verdriet

-

en ik wil niet niet niet

tegenstrijdig ben ik

tegenstrijdig in hoogst

eigen persoon

(aangenaam)

-

ik wil bij je zijn bij mensen

ik wil niet alleen zijn dus

houd me dan maar vast

en praat tegen me

stel me gerust

-

en dan

-

ik wil alleen zijn niet bij jou

ik wil niet dat je me zo

ziet dus laat me met rust

ga wandelen

in de regen wees stil

-

ik wil en ik wil niet

ik weet niet wat ik wil

en toen was je daar weer

ik zag het zo voor me

als iemand aan boord

door een verrekijker

(land, bomen het einde

van het water het begin)
-

later

allemaal later

dan pas
-

en toen was je daar weer

ik had je weggestuurd toch

geen ruimte meer innemen

jij ook geen beetje

-

daar ben ik zei je

en jij, jij bent zo lief

-

later

allemaal later

dan pas

-

nu wakker worden

knijpen. het regent al.

lawaai.

jij zeurt ook altijd zo

ik schijn verdrietig te zijn vandaag

(de wolken ook, de lucht zo

regent het)
-

de regen heeft geen reden en ik

ik weet mijn reden niet

ik moet het weten. nu.

(maar nee).

laten we zeggen dat het beter gaat

het moet beter gaan. nu.

(maar nee).

ik wil niet dat iemand dit ziet.

-

de regen heeft geen reden nodig

maar ik moet het weten.

nu.

-

(jij zeurt ook altijd zo).

balanceren kun je leren

dat jouw wens niet in vervulling is gegaan
komt omdat je niet precies genoeg hebt verlangd
-
(verlangen. ontvangen.)
-
als je iets heel graag wilt
(snoepjes, een dier, iemand waar je van houdt
waar je denkt dat je van houdt)
dan moet je verlangen
precies goed genoeg verlangen
(balanceren kun je leren.
koorddansen).
-
verlangen.
niet teveel (dat kan het niet aan)
niet te weinig (zie je het gaan)
het zal weglopen. fladderen
en nee toch smelten
-
en wie ben jij dan nog
wil je dan nog langer bestaan
je hebt het toch net
precies zo erg fout gedaan

langer dan je lief is

welkom in mijn hoofd
wees niet zo bang
het duurt niet lang
-
langer dan je lief is
desondanks
- 
hoe dichterbij je komt
hoe donkerder het wordt
gedram, gedrein
dagdromen, ondoordringbaarheid
-
alleen maar klaprozen.
dichterbij hoeveel tijd heb je
-
donkerder - geraas
zijn hier watervallen?
dichtbij komen
is alleen maar heel dwaas

het is tijd

het is tijd zal ik zeggen

de klok tikt slaat donderend

boven de stad (ratten vluchten

van hun vuilnis

water kabbelt)
-

laat ik daar naar kijken en niet

naar jou. voordat je ziet dat

ik heb nog nooit zo hard

gehuild gelopen gerend
-

zal ik vragen of je doet

wat je in mijn dromen deed

houd me vast - iets langer

dan anders maar ik weet het al

dromen zijn zo wreed
-

ik heb nog nooit zo hard

gehuild gelopen gerend
-

muggen. zomerhitte.

ratten. water.

tranen.

eiland

nu sta ik op een eiland
de zee is blauw de zon
zou me moeten verwarmen toch
-
het voelt toch koud alleen maar
(wind. zwoel).
hoe ben ik hier beland
-
dan zijn daar de mensen
aan de overkant
kom maar zegt er een
hier hier is mijn hand
-
nog steeds is het zo koud
de wind blaast het zand
in mijn ogen
-
tranend, denk ik aan zwemmen
of toch niet (sterke stroom)
-
hou me vast denk ik het
klinkt schel en iel de wind
neemt het niet mee. meeuwen
-
laat me los denk ik dan
zal ik dat dan schreeuwen
en ik draai me om
-
al is het nog zo koud
ik zal doen alsof er niets
aan de hand is

ik ben nog heel

de storm is wat gaan liggen
ik dans niet langer boven vuur
(dansen. koorddansen
dat duurt altijd te lang)
-
ik riep en ik dan troost me
want ik ben zo heel erg bang
kop dicht zei ik (klemgedrukt
voelde dat. bijna verpletterend)
-
maar ik ben nog heel
alleen maar heel
(alleen).

zo lang

want weet je waar ik zo bang voor ben

(ik ben al zo lang zo bang en niemand

wist waarom
zelfs ik zelf niet helemaal precies)
-

het is de angst van een ander en ik

en laten zien dat ik (een cadeautje achter mijn rug)
-

het is een weg, ravijnen en jungle

vlinders en klimplanten en vogelliedjes

van de ander naar mij - van mij naar de ander
-

het is de angst van een ander en ik

na drie stappen ga ik terug

en als ik dat niet doe

houd ik het cadeautje achter mijn rug
-

blijf ik het daar houden

blijf ik het daar altijd houden
(waarom laat je het niet zien)

-

want als ik laat zien dat ik
-

zal ik van ravijnen naar beneden storten

geduwd worden desnoods

desillusie en alleen zijn voortaan

gedachten

ik kerf onze namen in mijn arm

andere mensen kerven in bomen

in grafstenen dat doet zo anders pijn

bloeden zal ik
-
alsof ik alleen ben

er nergens meer iemand is

alle vogels vliegen op geschrokken

(wat ik nu toch schrijf)
-
in het begin was leegte

holle echo's langs sterren duister

planeten ik wil je vergeten
-

daarom kerf ik onze namen in mijn arm

in gedachten in mijn arm

bloeden zal ik
-

donker zijn ze die gedachten
maar alleen gedachten

altijd anderen

er zijn altijd anderen

die beter zijn mooier

anders en vrijer

zichzelf

(en dat mag ook)
-

maar van mij mag dat niet

echt. ik voel me zo niet

goed genoeg en krimp

zodat je me kunt platslaan

(vieze mug, bah)
-

wat doe ik hier

olifanten

olifanten babyolifantjes slurven

porseleinkasten en je eigen

net zo breekbare hart
-

wat doe je daar nou toch

ga eens weg

maar dat maakt die olifant

helemaal niets uit

je hebt gewoon weer eens pech
-

trompetterend neemt hij plaats

drums. oorlog. voel je me

(zal ik hier dan maar wonen)
 -
de muren vielen om
vallen om

ik kan kiezen

laten we het pad bewandelen. langs dorre pijn
en scherpe angst (je rilt het is koud

het kan gaan regenen)
-

ja graag zeg je

(graag. in dit landschap?

dat heeft nog nooit iemand gezegd)

-

ik kan kiezen

of je laat me nu alleen -

en ik sta stil - ravijnen van angst

en bomen van hoop ruisend in de wind

(negeren, blik op oneindig)
-

ik kan kiezen

of je wandelt dan toch mee

kijkt over de randen van afgronden

niet bang om te vallen

niet bang te verdwalen
(verwonderd verkennen)
-

en je laat me straks alleen

wie ben ik dan

en waar

behoeften en verlangens

je vraagt wat mijn behoeften

mijn verlangens zijn

(waarom doen die

rare woorden ineens

zoveel pijn)
-

behoeften en verlangens

moet je achter je rug houden

achteruit lopen een gat

graven ze begraven en

er nooit meer naar kijken
-

niet vragen wat of

waar ze zijn
-

ze bestaan niet meer

ze vergaan

hoe langer hoe banger

soms moet je dingen onder ogen zien

alsof iemand een velletje papier

kijk dan hier voor je neerlegt

erbij zegt dat jij dat bent

(en dat is maar goed ook)

je had jezelf niet herkend

kijk dan die muur die afgebrokkelde stenen

wie ben je als je jezelf niet
 - hoe langer hoe banger kunt verstoppen

als iemand het licht heeft aangedaan

je niet meer weg kunt gaan

laten we het vandaag eens over jou hebben
een uur, langer
nee - zeg je dat mag niet
licht verblindt je ogen
snijden doet pijn
(kijk nou niet zo verlangend naar die klok)

je denkt wat te lelijk is om te zeggen
(wat te lelijk is om te denken ook)

-

maar ik ben verdrietig zeg ik

en dat zeg ik niet alleen

dat voel ik ook (kan het ontploffen

neerregenen, sneeuwen)
-

de pijn is een scheur een opening

maar alle mooie woorden ten spijt

de randen rafelen, het is zo donker

zoveel nacht

-

waarom laat je je dan niet troosten

je lijkt zo alleen je straalt dat zo uit
-

maar dat voel ik ook zeg ik

dichtbij en pijn liggen in elkaars verlengde

dus ik trek me vast terug
(ik krijg haast geen lucht)

laat me met rust. wees stil. zwijg.

niet scheuren, rafelen.
-

en juist daarom doe ik dat dan toch

zeg je.
-
laat me niet alleen.

-
dat doe je dan ook niet.

(ik had mezelf allang in de steek gelaten

als ik jou was).

meer pijn dan ik

ik wil niet alleen gelaten worden

dat je me niet alleen laat
-

laat me dus met rust

wees een vlieg op de muur

een spin in het donker
(aan het einde van de zomer)
-

probeer niet te betekenen

wat ik nodig heb ik straf je af

ik kijk je niet aan nee

niet zo dichtbij

-

verrekte pijn scheur maar

rafel dat wil je toch

meer pijn dan ik

-

laat me met rust
-

ik wil niet met rust

ik wil alleen niet

wat niet is

wat niet is kan ook niet meer komen
-

het is dus dat je het maar even weet

denk vooral aan duiven die kruimels pikken

op het station graffiti de klok die net te vroeg

naar de volgende minuut springt te laat zijn
-

mineur zo treurig
-

je kunt wel wandelen en kijken, dansen desnoods
bladeren in de lucht zon op je gezicht natregenen
heel dichtbij zo hoopvol zijn liefde hier
proberen smeken op je knieën
-

zoveel alsjeblieft schrijf me blijf

ontkennen dat wat niet is ook niet kan komen
tot je erbij neervalt golven over je hoofd

Ik wil niets liever.

hier zijn we dan degenen die rouwen om wat is geweest

maar niet meer is en om wat er nooit zal zijn (misschien)
-

doe het licht uit steeds een beetje meer
-

kijk dan naar me en zie mijn ongemakkelijk bestaan

kijk dus maar niet naar me (er is zoveel meer te zien)

kijk de bomen de bloemen moet je die niet redden

de dieren de wereld
-

en ik. stipje. druppel.
-

ik zei toch dat je niet moest kijken

waarom doe je dat dan toch

-
(ik wil niets liever)

wie we zijn

wie we zijn
-

ik weet zoveel

oerwouden en water

ondoordringbaarheid

leegte o vul mij
-

kom maar zeg ik leg je hoofd maar

op mijn schouder ik zal je omarmen

maar ik wil niet zeg je je hart heeft

zoveel nodig wat ik niet kan geven

in ieder geval in je hoofd

-

wie zijn we

waar zijn we gebleven
-

oerwouden en water

waar ben je
-

we waren te lang niet verdwaald

de vos en de jongen II.

soms denk ik dingen die niet waar zijn.

zonsondergangen en heel dichtbij
jou zijn - jarenlang, eeuwig

ik denk over dansen op muziek

waar iedereen van moet huilen

-

maar dan word ik streng en zeg ik

lees, kijk dit heeft niets met zonsondergangen

te maken en al helemaal niet met dichtbij

er is geen muziek nodig om te huilen

laten we dansen - kijk dat zijn wij

-

misschien heb je me wel nooit

echt tam gemaakt

misschien waren het mijn gedachten

magische gedachten

maar alleen maar gedachten

de vos en de jongen

misschien ben ik de vos

en jij de jongen

die me tam hebt gemaakt

(niet dat ik wild was)

laten onze wegen scheiden

zeg je (al zul je dat nooit zeggen

maar ik stel het me zo voor)

het had toch echt veel minder

pijn gedaan als ik minder

naar mijn hart had geluisterd.

het klopt dat dat uit een boek komt*.

-
* De kleine prins, Antoine de Saint-Exupéry

dichtbij

luister eens naar mij - zeg je

je wilt zo graag zo veel te

dichtbij ja ik heb je liever
wat meer daar (en ik

zal knikken omdat ik het

dan toch begrepen heb)

-

en dus stap ik ren ik

dans ik naar achteren

er is muziek er is altijd

muziek en wat huil ik

nog nooit heb ik zo
-

nog nooit heb ik zo

duidelijk geweten waar

ik wil zijn
-

(waarom ben ik altijd

zo ver weg en zo bang

voor dichtbij

behalve als jij

zo ver weg wilt
dan wil ik

zo dichtbij (jou)

waarom)

groot genoeg

we gaan het moeilijk maken

zeg je niet maar denk je

en ik lees die gedachte

en denk er maar vast over na
-

het lijkt zo simpel

laten we de deur sluiten

de ramen dichtdoen

proppen in de kieren
-

maar ik ben geen huis

en als ik dat wel ben

zijn er altijd de kieren

te klein voor muizen
-

maar precies groot genoeg

voor de mier die ik je laat zijn

verboden toegang

de dingen blijven zoals ze zijn

de zwaartekracht de zon
(o ja vooralsnog in ieder geval)

en zo blijf jij verblijf ik in afwachting van wat je

nooit zult zeggen dat weet ik toch wel

-

zo dom
-

ik moet wegrennen een diep donker

bos in en niet meer terugkomen

verboden toegang in dat bos voor jou
-

maar als je dan bij het hek staat

opgelucht en wanhopig, allebei

hoor je mijn gedachten
-

ergens in de verte

denk ik dan nog steeds aan jou

af en toe denk ik

af en toe denk ik dat ik explodeer

omdat ik je zo mooi vind en ik zo

trots op je ben en omdat ik ook

weet dat ik dat dus niet tegen je

zal zeggen dus dan explodeer

ik maar gewoon net niet

-
wijs me dan de weg van

voor het buskruit de weg

naar de tijd voor jou

de tijd waarin ik koud was

en niet zo licht ontvlambaar
-
als je dat zou willen doen

Alleen

als je niet belooft
dat je me niet alleen laat

laat ik mezelf alleen
-

ik zal twijfelen over nog één

keer echt heel duidelijk

of een meer geleidelijke

weg van langzaam steeds

verder verder verder
-

ik zal twijfelen
en je dichtbij me houden

door aan je te denken

-

wat doe ik je aan

ik dwing mezelf de pijn te voelen

kijk eens naar het lege landschap

we hebben alle bomen vast gekapt

niets zal hier meer groeien
en ik draai het mes nog wat dieper

ik dwing mezelf en daar gaat mijn hart

weer veel te hard tekeer

huilen? laat me niet lachen ik heb

nu toch besloten dat ik echt

niet meer
-

en daar komt de twijfel

altijd door de kieren van de ramen

als de deuren dicht zijn
-

niet doen zeg ik laat me niet

want anders wordt het landschap

groter leger eenzamer
-

en daar komt de twijfel

ik maak hem aan het lachen

In woorden gevangen.

het gevaar van gevoel in woorden vangen

is dat het gevangen blijft als een mus

in een oude kooi
-

kijk dan hoe mooi zeg ik en de anderen

zeggen ach kijk ja ontroerend vooral ook

hoe hij voorzichtig probeert te vliegen

zonder de tere vleugeltjes kapot te maken
-

maar daar is geen voorzichtigheid meer bij

weet ik want de mus wil alleen maar vrij

van boom tot boom tot boom zonder

spijlen en ruimtegebrek heel ver kunnen vliegen

Dans.

ik vraag je me te leiden in een dans

niet dat ik dansen kan maar dat doet

er zoals gewoonlijk niet toe
-

de drukte in de straten en de regen

waar ik niet tegen kan en de sneeuw

waar ik al een eeuw naar verlang
-

oud en grijs en gerimpeld

vraag ik je me te leiden in een dans

Sterren

ik loop in de donkere wereld waar je ligt

onder een sterrenhemel en bij de vallende

sterren toekomstdromen wenst waar ik

met mijn verstand niet bij kan en door de regen struin

-

het is echt niet wat het lijkt dat het me niet kan schelen

welke pijn de anderen hebben, de mensen, het is ook niet

echt niet dat ik niet wil dat ik kan toveren en bij

iedere vallende ster de pijn minder kan wensen
-

het is wel zoals het eruitziet

ik in de regen in mijn hart

en hopeloos wensen dat en weten

dat wensen bij sterren niet uitkomen

(en al helemaal niet als je ze uitspreekt)

gedachten

zie je gedachten die je afvuurt het zijn kogels

die pijlsnel over oceanen en dwars door regenwouden langs

de evenaar omhoog en weer omlaag en naar links

naar rechts met muziek, eb en met regen en tegenwind en

door woestijnen en de noordpool waar het niet licht wordt en daar

waar het nooit donker wordt - nooit - en zo hoog zo laag als

maar mogelijk is langs mensen en langs dieren en soms

soms ergens dwars doorheen zie dat zijn je gedachten.

zie je gedachten als ze ergens doorheen gaan zijn het allicht

harten geweest. als kogels als pijlen.

De slaapster, deel II.

de slaapster weet nu wie de prins was

en hoe wakker gekust worden voelt

gewoon zachtjes
op een zondagmiddag

aan het begin van de winter

de wolken gevuld met sneeuw

ze droomde van dichtbij, van lang

belangrijker nog van gelukkig zijn

op afstand stond de prins

nieuwe slaapliedjes te zingen

slaap. slaap.

met witte voetjes

stapjes in de sneeuw

 

-

Deel 1

blauw wit rood

ik kijk een ander aan fictieve ander
en zeg zullen we huilen samen de ander zegt
nee er is geen reden en ik wijs en overtuig (dat probeer ik) dat blauw
wit rood en gaten in harten en breuken en aardbevingen in de grondvesten van
ons bestaan en angst als een vuist om je hart wat toch nog klopt echt
maar er klopt zoveel niet meer de ander
haalt de schouders op er is geen ruimte
meer in zijn hoofd

ik haat het

ik haat het dat ik van je hou

(en jij van weet ik veel wie)

en daar zit je in het hoge gras

de wereld een klein beetje beter

te maken - je lacht de sterren

van de hemel

ik haat het zo

en daar sta je vol passie

de wereld een klein beetje beter

te maken - je tekent de wereld
een paradijs

ik haat het dat ik van je hou