olifanten

olifanten babyolifantjes slurven

porseleinkasten en je eigen

net zo breekbare hart
-

wat doe je daar nou toch

ga eens weg

maar dat maakt die olifant

helemaal niets uit

je hebt gewoon weer eens pech
-

trompetterend neemt hij plaats

drums. oorlog. voel je me

(zal ik hier dan maar wonen)
 -
de muren vielen om
vallen om

ik kan kiezen

laten we het pad bewandelen. langs dorre pijn
en scherpe angst (je rilt het is koud

het kan gaan regenen)
-

ja graag zeg je

(graag. in dit landschap?

dat heeft nog nooit iemand gezegd)

-

ik kan kiezen

of je laat me nu alleen -

en ik sta stil - ravijnen van angst

en bomen van hoop ruisend in de wind

(negeren, blik op oneindig)
-

ik kan kiezen

of je wandelt dan toch mee

kijkt over de randen van afgronden

niet bang om te vallen

niet bang te verdwalen
(verwonderd verkennen)
-

en je laat me straks alleen

wie ben ik dan

en waar

behoeften en verlangens

je vraagt wat mijn behoeften

mijn verlangens zijn

(waarom doen die

rare woorden ineens

zoveel pijn)
-

behoeften en verlangens

moet je achter je rug houden

achteruit lopen een gat

graven ze begraven en

er nooit meer naar kijken
-

niet vragen wat of

waar ze zijn
-

ze bestaan niet meer

ze vergaan

hoe langer hoe banger

soms moet je dingen onder ogen zien

alsof iemand een velletje papier

kijk dan hier voor je neerlegt

erbij zegt dat jij dat bent

(en dat is maar goed ook)

je had jezelf niet herkend

kijk dan die muur die afgebrokkelde stenen

wie ben je als je jezelf niet
 - hoe langer hoe banger kunt verstoppen

als iemand het licht heeft aangedaan

je niet meer weg kunt gaan

laten we het vandaag eens over jou hebben
een uur, langer
nee - zeg je dat mag niet
licht verblindt je ogen
snijden doet pijn
(kijk nou niet zo verlangend naar die klok)

je denkt wat te lelijk is om te zeggen
(wat te lelijk is om te denken ook)

-

maar ik ben verdrietig zeg ik

en dat zeg ik niet alleen

dat voel ik ook (kan het ontploffen

neerregenen, sneeuwen)
-

de pijn is een scheur een opening

maar alle mooie woorden ten spijt

de randen rafelen, het is zo donker

zoveel nacht

-

waarom laat je je dan niet troosten

je lijkt zo alleen je straalt dat zo uit
-

maar dat voel ik ook zeg ik

dichtbij en pijn liggen in elkaars verlengde

dus ik trek me vast terug
(ik krijg haast geen lucht)

laat me met rust. wees stil. zwijg.

niet scheuren, rafelen.
-

en juist daarom doe ik dat dan toch

zeg je.
-
laat me niet alleen.

-
dat doe je dan ook niet.

(ik had mezelf allang in de steek gelaten

als ik jou was).

meer pijn dan ik

ik wil niet alleen gelaten worden

dat je me niet alleen laat
-

laat me dus met rust

wees een vlieg op de muur

een spin in het donker
(aan het einde van de zomer)
-

probeer niet te betekenen

wat ik nodig heb ik straf je af

ik kijk je niet aan nee

niet zo dichtbij

-

verrekte pijn scheur maar

rafel dat wil je toch

meer pijn dan ik

-

laat me met rust
-

ik wil niet met rust

ik wil alleen niet

wat niet is

wat niet is kan ook niet meer komen
-

het is dus dat je het maar even weet

denk vooral aan duiven die kruimels pikken

op het station graffiti de klok die net te vroeg

naar de volgende minuut springt te laat zijn
-

mineur zo treurig
-

je kunt wel wandelen en kijken, dansen desnoods
bladeren in de lucht zon op je gezicht natregenen
heel dichtbij zo hoopvol zijn liefde hier
proberen smeken op je knieën
-

zoveel alsjeblieft schrijf me blijf

ontkennen dat wat niet is ook niet kan komen
tot je erbij neervalt golven over je hoofd

Ik wil niets liever.

hier zijn we dan degenen die rouwen om wat is geweest

maar niet meer is en om wat er nooit zal zijn (misschien)
-

doe het licht uit steeds een beetje meer
-

kijk dan naar me en zie mijn ongemakkelijk bestaan

kijk dus maar niet naar me (er is zoveel meer te zien)

kijk de bomen de bloemen moet je die niet redden

de dieren de wereld
-

en ik. stipje. druppel.
-

ik zei toch dat je niet moest kijken

waarom doe je dat dan toch

-
(ik wil niets liever)

wie we zijn

wie we zijn
-

ik weet zoveel

oerwouden en water

ondoordringbaarheid

leegte o vul mij
-

kom maar zeg ik leg je hoofd maar

op mijn schouder ik zal je omarmen

maar ik wil niet zeg je je hart heeft

zoveel nodig wat ik niet kan geven

in ieder geval in je hoofd

-

wie zijn we

waar zijn we gebleven
-

oerwouden en water

waar ben je
-

we waren te lang niet verdwaald

de vos en de jongen II.

soms denk ik dingen die niet waar zijn.

zonsondergangen en heel dichtbij
jou zijn - jarenlang, eeuwig

ik denk over dansen op muziek

waar iedereen van moet huilen

-

maar dan word ik streng en zeg ik

lees, kijk dit heeft niets met zonsondergangen

te maken en al helemaal niet met dichtbij

er is geen muziek nodig om te huilen

laten we dansen - kijk dat zijn wij

-

misschien heb je me wel nooit

echt tam gemaakt

misschien waren het mijn gedachten

magische gedachten

maar alleen maar gedachten

de vos en de jongen

misschien ben ik de vos

en jij de jongen

die me tam hebt gemaakt

(niet dat ik wild was)

laten onze wegen scheiden

zeg je (al zul je dat nooit zeggen

maar ik stel het me zo voor)

het had toch echt veel minder

pijn gedaan als ik minder

naar mijn hart had geluisterd.

het klopt dat dat uit een boek komt*.

-
* De kleine prins, Antoine de Saint-Exupéry

dichtbij

luister eens naar mij - zeg je

je wilt zo graag zo veel te

dichtbij ja ik heb je liever
wat meer daar (en ik

zal knikken omdat ik het

dan toch begrepen heb)

-

en dus stap ik ren ik

dans ik naar achteren

er is muziek er is altijd

muziek en wat huil ik

nog nooit heb ik zo
-

nog nooit heb ik zo

duidelijk geweten waar

ik wil zijn
-

(waarom ben ik altijd

zo ver weg en zo bang

voor dichtbij

behalve als jij

zo ver weg wilt
dan wil ik

zo dichtbij (jou)

waarom)

groot genoeg

we gaan het moeilijk maken

zeg je niet maar denk je

en ik lees die gedachte

en denk er maar vast over na
-

het lijkt zo simpel

laten we de deur sluiten

de ramen dichtdoen

proppen in de kieren
-

maar ik ben geen huis

en als ik dat wel ben

zijn er altijd de kieren

te klein voor muizen
-

maar precies groot genoeg

voor de mier die ik je laat zijn

verboden toegang

de dingen blijven zoals ze zijn

de zwaartekracht de zon
(o ja vooralsnog in ieder geval)

en zo blijf jij verblijf ik in afwachting van wat je

nooit zult zeggen dat weet ik toch wel

-

zo dom
-

ik moet wegrennen een diep donker

bos in en niet meer terugkomen

verboden toegang in dat bos voor jou
-

maar als je dan bij het hek staat

opgelucht en wanhopig, allebei

hoor je mijn gedachten
-

ergens in de verte

denk ik dan nog steeds aan jou

af en toe denk ik

af en toe denk ik dat ik explodeer

omdat ik je zo mooi vind en ik zo

trots op je ben en omdat ik ook

weet dat ik dat dus niet tegen je

zal zeggen dus dan explodeer

ik maar gewoon net niet

-
wijs me dan de weg van

voor het buskruit de weg

naar de tijd voor jou

de tijd waarin ik koud was

en niet zo licht ontvlambaar
-
als je dat zou willen doen

Alleen

als je niet belooft
dat je me niet alleen laat

laat ik mezelf alleen
-

ik zal twijfelen over nog één

keer echt heel duidelijk

of een meer geleidelijke

weg van langzaam steeds

verder verder verder
-

ik zal twijfelen
en je dichtbij me houden

door aan je te denken

-

wat doe ik je aan

ik dwing mezelf de pijn te voelen

kijk eens naar het lege landschap

we hebben alle bomen vast gekapt

niets zal hier meer groeien
en ik draai het mes nog wat dieper

ik dwing mezelf en daar gaat mijn hart

weer veel te hard tekeer

huilen? laat me niet lachen ik heb

nu toch besloten dat ik echt

niet meer
-

en daar komt de twijfel

altijd door de kieren van de ramen

als de deuren dicht zijn
-

niet doen zeg ik laat me niet

want anders wordt het landschap

groter leger eenzamer
-

en daar komt de twijfel

ik maak hem aan het lachen

In woorden gevangen.

het gevaar van gevoel in woorden vangen

is dat het gevangen blijft als een mus

in een oude kooi
-

kijk dan hoe mooi zeg ik en de anderen

zeggen ach kijk ja ontroerend vooral ook

hoe hij voorzichtig probeert te vliegen

zonder de tere vleugeltjes kapot te maken
-

maar daar is geen voorzichtigheid meer bij

weet ik want de mus wil alleen maar vrij

van boom tot boom tot boom zonder

spijlen en ruimtegebrek heel ver kunnen vliegen

Dans.

ik vraag je me te leiden in een dans

niet dat ik dansen kan maar dat doet

er zoals gewoonlijk niet toe
-

de drukte in de straten en de regen

waar ik niet tegen kan en de sneeuw

waar ik al een eeuw naar verlang
-

oud en grijs en gerimpeld

vraag ik je me te leiden in een dans

Sterren

ik loop in de donkere wereld waar je ligt

onder een sterrenhemel en bij de vallende

sterren toekomstdromen wenst waar ik

met mijn verstand niet bij kan en door de regen struin

-

het is echt niet wat het lijkt dat het me niet kan schelen

welke pijn de anderen hebben, de mensen, het is ook niet

echt niet dat ik niet wil dat ik kan toveren en bij

iedere vallende ster de pijn minder kan wensen
-

het is wel zoals het eruitziet

ik in de regen in mijn hart

en hopeloos wensen dat en weten

dat wensen bij sterren niet uitkomen

(en al helemaal niet als je ze uitspreekt)

gedachten

zie je gedachten die je afvuurt het zijn kogels

die pijlsnel over oceanen en dwars door regenwouden langs

de evenaar omhoog en weer omlaag en naar links

naar rechts met muziek, eb en met regen en tegenwind en

door woestijnen en de noordpool waar het niet licht wordt en daar

waar het nooit donker wordt - nooit - en zo hoog zo laag als

maar mogelijk is langs mensen en langs dieren en soms

soms ergens dwars doorheen zie dat zijn je gedachten.

zie je gedachten als ze ergens doorheen gaan zijn het allicht

harten geweest. als kogels als pijlen.

De slaapster, deel II.

de slaapster weet nu wie de prins was

en hoe wakker gekust worden voelt

gewoon zachtjes
op een zondagmiddag

aan het begin van de winter

de wolken gevuld met sneeuw

ze droomde van dichtbij, van lang

belangrijker nog van gelukkig zijn

op afstand stond de prins

nieuwe slaapliedjes te zingen

slaap. slaap.

met witte voetjes

stapjes in de sneeuw

 

-

Deel 1

blauw wit rood

ik kijk een ander aan fictieve ander
en zeg zullen we huilen samen de ander zegt
nee er is geen reden en ik wijs en overtuig (dat probeer ik) dat blauw
wit rood en gaten in harten en breuken en aardbevingen in de grondvesten van
ons bestaan en angst als een vuist om je hart wat toch nog klopt echt
maar er klopt zoveel niet meer de ander
haalt de schouders op er is geen ruimte
meer in zijn hoofd

ik haat het

ik haat het dat ik van je hou

(en jij van weet ik veel wie)

en daar zit je in het hoge gras

de wereld een klein beetje beter

te maken - je lacht de sterren

van de hemel

ik haat het zo

en daar sta je vol passie

de wereld een klein beetje beter

te maken - je tekent de wereld
een paradijs

ik haat het dat ik van je hou

niet echt niet (ik vind je zo mooi)

ik vind je zo mooi dat het pijn doet

maar het is een keer zomaar

genoeg en daarom wil ik niet echt niet

bij je zijn
-

wil ik niet naar je kijken

terwijl ik niets liever

niet met je praten

dat het beste

je niet aanraken

er echt niets beters is
-

ik vind je zo mooi

ik wil

ik wil dat de mensheid goed is
zeg ik maar ik heb

niets te willen want de mensen

proppen varkens in te kleine hokjes

prikken kippen dood en denken

dat ze mensen kunnen behandelen

zoals ze dat bij dieren

ook niet zouden mogen doen

kijk hem daar hij

kijk hem daar hij de geliefde

van wie ik hou
-

laten we bloemen naar hem

gooien en hem duidelijk maken

wat een held hij is

-

ik kan je nu al vertellen dat

hij helemaal geen held wil zijn

laat staan die van mij
-

we druipen af met onze

bloemen in onze handen

Het niet weten niet niet

daar zijn de mensen

in wanhoop rennen ze naar elkaar

toe en omhelzen rukken elkaar

de kleren haast van het lijf

want o het leven, verdriet

en het niet weten niet niet
-

en daar ben ik

als een specht hamer ik

op steeds hetzelfde stukje boom

-
vervolgens loop ik kalm en

weloverwogen met de

storm die diep in mij woont

 want o het leven, verdriet

en het niet weten niet niet

Scherven brengen geluk.

kun je ook

zo hard lachen

dat je

in stukjes uit elkaar

valt?
-

dolgelukkig rent

daar iemand over straat

hij gaat het goede nieuws aan iedereen
vertellen want scherven brengen geluk.
-

geluk. dat kunnen de mensen wel gebruiken.

Metafoor.

soms ben ik een kind

en is het leven mijn moeder
-

ik wil niet anders dan

wat ik wil zeg ik dan
-

maar het leven zegt

dat ik niet zo moet zeuren

en maar eens volwassen

moet worden omdat

ik dat in feite ben
-
en of ik een klap wil
als ik dat nog steeds ontken

Nanananana

ik besta alleen als je me ziet

-

op andere momenten ben ik in rook

opgelost of opgegeten of een vaag

hersenspinsel wat in je oor fluistert

dat ik verdorie wel besta en
-

dat ik wel zie wat jij niet ziet.
-

en daar zijn de anderen -

nanananana

want zo zongen we dat vroeger

allemaal.
-

ik zie ze niet

maar jij ziet jij ziet

wat ik niet zie.

jouwvormig.

zoals een beeldhouwer in steen

maakte jij een jouwvormig gat

maar dan denkbeeldig

in mijn hart
-

doorlopend vraag ik je

zeg ik je dat ik het

dicht wil hebben.

-

kom zeg ik

als je precies op die

manier daar gaat staan

- op die manier kijkt, vooral

ook - dan is het denkbeeldige

jouwvormige gat weer heel
-

maar je wilt niet

je wilt daar niet staan

zelfs niet metselen om

de schade te herstellen
-

leuk ben je

De Kunstenaar. deel 3. Nog later.

Later

nog later dan wat

eerst later was

-

houdt de kunstenaar

zijn geliefde vast

kijkt in bewondering

en oprechte verwondering

en tekent hoe mooi

ze is en hoe lief
-

nu weet hij het zeker

maar ook zij zegt later

misschien later

zoals hij steeds

later zei

maar ik dan

zegt hij
-

weet je dan niet

dat dit pijn doet
-

het is als het meisje

een zweep, een leeuw

striemen op je rug.

-
Deel I
Deel II

Gebroken III.

ik loop op blote voeten

in het bos door het gras

wát dennennaalden

wát glas?
-

maar toen gebeurde

het dan toch en ik

bloedde alsof ik jou was
-

en zo volgde ik je sporen

van gebroken glas
-

maar waar ben je?

De weg.

ik twijfel geen seconde of het echt is wat ik voel

maar ik twijfel toch wel. want wie ben jij en wie ben ik en waar zijn we op

de weg tussen ons in. jij wilt dat ik jouw kant opkom en ik wil dat jij

naar mij toekomt. het is even ver.

maar ik ben moe. zeg je

en ik voel niet wat jij voelt

en daar sta je op jouw stukje weg

en daar sta ik zonder een seconde twijfel

ik kan niet veranderen. zeg ik

misschien moet ik zeggen

dat ik dat niet wil

ik voel ik voel wat jij niet voelt

(de kleur is rood, maar soms ook zwart)

toen ik het had over het veranderen van onze plekken op die weg

en het dichterbij elkaar komen, had ik het niet over

nog verder uit elkaar liggende plaatsen

die maar geen bestemmingen lijken te willen worden.

Tegenstelling.

zal ik als ik niet blij ben
liedjes luisteren waar
ik blij van kan
worden

maar het benadrukt
de tegenstelling alleen
maar meer

nooit nooit nooit

net als de tegenstelling
in de lente en iedereen
die blij is en ik niet

Gebroken II.

je bent gebroken door de pijn

van de wereld
-

dode vissen en een meeuw

die met zwarte veren uit donker

water oprijst
maar niet op kan rijzen
-

en ik ben een warme deken

om de kou van de pijn te verdrijven

-

ik heb het niet koud
zeg je ik ben
gewoon kapot

Als de tijd rijp is.

je zegt dat je zult komen

als de tijd rijp is
 -

maar je hebt niet gezegd

hoe rijp
 -

moet ik hem plukken

of de wespen wegjagen

als ze cirkelen rondom

de overrijpe rotte tijd?

Gebroken I.

je bent gebroken als een

achteloos weggeworpen stuk glas

maar niemand weet of scherven geluk

brengen. alleen als je geen spiegel was

ik hou van je roep ik

en als je niet van mij houdt,

heb ik toch van je gehouden

ik hoor het mezelf roepen
in een bijna lege straat
in de regen.

Tegengestelde richtingen.

wat als je van heuveltop naar heuveltop
heuvel op heuvel af
danst?
 -
wat als iemand aan een ander denkt
de ander aan iemand anders denkt
ze allebei denken dat ooit
 -
de wereld is rond.
-
in tegengestelde richtingen
ontmoeten de één en de ander
elkaar jaren later
 -
dansend. heuvel op heuvel af

Ambivalentie II.

je mag wel even huilen - zei je
omdat je wel wist hoe het voelde
ik huilde niet, ik danste
kapot was ik
-
en je zei kom dichterbij
en je zei ga nu maar weg
-
denk je dat nog steeds - zei je
omdat je wel wist wat ik dacht
ik zei niets, ik schold
-
als je zo doet
denk ik dat we beter
-
en je zei - kom hier
en je zei - vertrek

Shall I compare you to ..

I accompany myself

with the joyous sounds of waltzes

et des mots français

while thinking about

the right metaphor
for you - shall I compare
you to ..

please play your songs

bring your rivers of

sadness to the sea

... to me

shall I compare

you to ..

Dear wanderer

Dear wanderer
Can you hear me whispering

talking - crying - screaming out
to you
-

Dear wanderer

I can see you watching the
waves of the sea
(and hearing the rippling sounds)

but it seems you don't hear me
-

Dear wanderer

I can see you watching the

waving top of a tree

(and hearing the voice of the wind)

but it seems you don't hear me
-

Dear

Het katje.

jij grote man met het slapende katje in je armen
de liefde
je wiegt het
wiegt het in slaap

leef lieve liefde zeg je

adem en laat maar horen
wie je bent

je omhelst haar met

de tederheid van een man

slaapt het katje
of is het dood?

Dream.

I have a dream

It is a dream about the dark skies of the hearts

of broken people. unreachable far dark skies

on cloudy nights.

eternity - dizziness - flying.

And it is a dream about the possibility

to let the sun enlighten the moon - the stars -

Of the far dark skies on cloudy nights.

Wees vrij.

ergens in de man die je bent geworden
zit het jongetje wat je was verstopt
-

het is als graven in de aarde
door zand door klei

totdat je het vindt want

kostbaar wonder

niemand is zo bijzonder

(als jij)

-

iemand houdt het jongetje omhoog

als bij de zoon van de leeuw

toont hem de wereld.

kijk jongen. man uit klei.
-

stop dat verstoppen
wees vrij

Ik zou.

ik zou van de herfst moeten houden in dit land

maar ik blijf steken - zo noemen ze dat -
bij de gekleurde bladeren en de mist.

de mist van missen van niet zien

wat wie weet niet wie wel ziet

morgen. mórgen is er weer een dag.

steeds meer wind en steeds meer blad

het dwarrelen. in hoogsteigen persoon.

dág. dwarrelen.

blaadjes. vogels.
veertjes. sneeuwvlokken.
dag herfst.
winter - hallo.

ik zou van de herfst moeten houden in dit land

dat heb ik wel vaker.

Zonder Titel.

ik word gek van willen dat
van de ratio die mij zachtjes influistert
dat ik dat ik

zachtjes stottert hij door

(vastgelopen cassettebandjes)

jij bestaat niet denk ik dan

als jij werkelijk bestond dan

had ik wel naar je geluisterd

hou van me me vast

vergeet mij.

Ambivalentie I.

er is een tijd om te bewonderen

wat je in de schoot geworpen werd

en er is een tijd om dat wat
je bewonderde weer te laten vliegen

ver te laten vliegen

er is een tijd om wat je liet vliegen

weer te vangen, verlangen.

en er is een tijd om wat

je ving weer los te laten

pijnlijk, hartverscheurend los te laten

er is een tijd om dat wat je losliet

op te rapen van de grond. verwonderd.

en er is een tijd om dat wat
je opraapte weer neer te leggen

zorgvuldig en nauwkeurig neer te leggen

een tijd om te lachen
en een tijd om

ach laat ook maar.