Diep sliep de slaapster
in het grote groene bos
ze droomde drie jaar lang
waarin ze wellicht danste
zweefde over wolken
scheerde langs sterren
dacht dat ze
wel vliegen kon
langs de stralen klimmen kon
regelrecht naar die grote zon
en nu
wie de prins was weet ze niet
of ze hem ooit zal zien,
achternarennen en dansen
weet ze niet
ze weet alleen
dat ze de dingen ziet
wakker worden, niet meer dromen
was het beste
wat de slaapster in het bos
was overkomen.
-
Ik houd van sprookjes. Vooral van Doornroosje. En al helemaal sinds ik 'Brieven aan Doornroosje' van TT heb gelezen. En het briljante is dat soms slaapsters echt wakker worden. Jaren doen ze hun best. Ik moet wakker worden. En wel direct. Mijn droom zou een nachtmerrie worden als ik bleef slapen. Natuurlijk niet. Als je wakker wilt worden lukt dat meestal niet. Maar dan, ineens, uit het niets. Donderslag bij heldere hemel. En eigenlijk is dat soms heel, heel erg goed :).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten