dronken danst de zeeman
de zeewals op zijn dek
totdat een storm
met hem meewalst
dan breekt hij zijn nek
-
de zee en de storm
weten niet wat treuren is
wat tranen zijn
en bovendien
kennen ze geen pijn
-
en zo samen walsen ze verder
over harten, gebroken harten heen
ze wisten het niet
nu dansen zij alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten