Tevergeefs

we doen een wedstrijd
wie het meest tevergeefs

heeft liefgehad

om de beurt

-

de jongen wiens
geliefde meteen
doodging toen ze werd
gekust. allergisch
was de verklaring

-
het meisje dat

de waarheid
nooit wilde weten

en al zoveel verhalen
over onbereikbaarheid
had gehoord
-

het meisje dat

haar geliefde
zag vertrekken
met de noorderzon
naar het zuiden
-

de jongen met
zijn hakken in het zand
-

de onpartijdige jury

besluiteloos

met hun handen
in hun haar

Het verhaal.

ik was wat jaren jonger
en dacht dat het leven

een verhaal op een

kaal en uitgestrekt

wit vel papier was

ik zag iemand zijn potlood slijpen

hij doopte zijn pen in de inkt

en ik was zo verwachtingsvol

terwijl hij tekende en schreef
als hij even aarzelde
vroeg ik waar hij toch bleef

na herhaalde pogingen
en verschillende vellen papier
dacht ik: nu, nú wordt het mooi

ik weet precies hoe je hier
een mooi verhaal van maakt.
(ik fluisterde het in zijn oor)

want ik was opgegroeid
met sprookjes.
er was eens
en lang
en gelukkig

--
en hij maakte een prop van

het vel papier.

en hij smeet het vel papier

achteloos weg.

mijn verhaal, riep ik nog
ik had het zo mooi bedacht.

een geest in een lamp in een sprookje

iedereen is een geest in een

lamp in een sprookje van duizend
en één nacht

een lamp achter een doek
vol stof, verstopt
op een marktje in een vergeten straat

iedereen is een geest

woorden als wrijven en vrijheid
maar daar achteloze voorbijgangers
de lampolie is op

zoveel mensen

niemand komt terug
niemand heeft spijt

niemand weet hoelang nog
en hoeveel wensen

Zonder titel.

mijn held is in een boom geklommen
daarom is hij ook mijn held

wat hij daar beneden ziet
wie ziet wie ziet niemand
ook ik weet het niet

of wil hij dichter zijn
dichter bij de hemel zijn

liedjes over de maan

je mag niet blijven
je moet direct weer gaan

opstaan. verdergaan.

niet naar beneden kijken.

niet naar je voeten.

mogen wordt moeten, dwang
maar dan in je hoofd.

dat je niet weet

dag drum, dag vogel in de verte

hoi lange rij die steeds langer wordt
iedereen die langsloopt kiest

sluit zich aan bij die lange rij
die steeds langer wordt

(of niet)

mensen uit de weg - niet stilstaan
 - we marcheren de liefde
het land in

zeg niet dat je niet weet
wat dat is

Iemand

uitgestrekte velden met bomen

eeuwen bomen

en sneeuw - jaren sneeuw

geruis in de avond

allemaal vandaag

ik ken iemand die zoveel
mooier is

kleiner dan drie
wiskundig genoteerd

(het begin van het einde
van het begin dat
nooit begon).

zonder titel.

violen, anders gaat er niemand huilen
we doen een wedstrijdje wie het eerst
sterren die twinkelen -
het einde van deze nieuwe dag.

en ver weg ontmoeten nieuwe mensen nieuwe mensen

verbonden voor het leven - even is onbekend
sterren, kilte, en toch te warm

de een en de ander. vallende sterren

de een wil bij de ander zijn en de ander

wil dat de een verdwijnt. o ster

muziek in de woestijn

wolken, regen.

de lucht heeft gewonnen

Water

ik wil ik wil
maar watervallen
die door mijn hoofd
razen - want als
ik de beste zou zijn
was ik nog steeds niet
goed genoeg

en donderend klettert
het water neer -
waarom geen liedjes

waarin ze schreeuwen
over onrechtvaardigheid
en liefde

waarin ze grommen
als beesten

woorden - geen water
we drinken later wel

Dichtbij.

het gaat om dichtbij zijn

en toch heel ver weg

(onmetelijkheid)

dromende dieven
op oorlogspad

over en uit

niemand weet waar

ze terecht zullen komen
wat er van ze terecht zal komen

water

en wie zal ik ontmoeten

of niet ontmoeten en
alleen maar zien

(heel dichtbij en ook

heel ver weg)

dromend op oorlogspad

water waar?

dorstige dieven

- iedereen zegt dat
verstoppen zinloos is

maar daarom doen we het
nu net. of toch maar niet.

Red mij

een man overziet de puinhopen
van zijn bestaan

rokende hopen van liefde en
restanten van de haat die branden

red mij, red mij, vergeef mij

hij weet niet waar
wat hij zoeken moet

wat al kapot is

kan niet opnieuw vergaan

een man overziet de liefde

die hij deelde en de liefde

die hij voor zichzelf hield

de haat die zijn zicht
vertroebelde - red mij - roept hij
vergeet niet wie ik ben

waar ik ben

wat ik ben

red mij, red mij, vergeef mij

vergeet mij.

Het is niet waar.

zie de kat daar, slaperig
verstopt in het hoge gras

hij verzint de zon

want de wind streelt het laatste blad
en de regen miezert zachtjes
zonder ophouden

doordrenkte gedachten
niemand die weet,
wat jij probeert te vergeten

het is niet waar.

Ver van huis vandaan.

klein doorzichtig meisje
in een luchtballon

iemand huilt en huilt

laat een zee ontstaan

groot, groter, diepst

en het meisje moet verder
en verder gaan -

onoverbrugbaar water -

terwijl ze het liefst

nooit was opgestegen

en stil was blijven staan

voorzichtig tilt de wind haar op
verder, verder, dieper

klein doorzichtig meisje
ver van huis vandaan

Modder.

modder, bomen en blad

water, heel veel water

we vergeten het licht aan te doen

vergeten dat we verdwalen altijd
(vroeger of later)

als we niet tastbaar verdwalen
dan wel in gedachten
doolhoven in ons hoofd

dan zingen we
zinken we dieper
bodemloos water
modder en blad
steeds dieper

verdrinken we

waar waren we
ook alweer gebleven?

Dichotomie.

de dichotomie

van liefde en haat
maar als ik vraag
waar - ben ik de liefde

en het haten niet waard.

ertussenin
altijd maar weer ergens

halverwege

halve waarheden
en hele leugens

(kom maar, probeer maar

je weet wel

en ik denk maar -

ertussenin
altijd maar weer ergens
halverwege).

Niemand weet niet.

niemand weet niet
wat missen is

maar iemand jou
laten missen. een seconde
denkt diegene: ik wilde dat
en dan is die seconde
alweer voorbij.

spreekwoorden over
een vogel in een hand
en vogels in de lucht
- niemand had verteld
dat die vogel een dode vogel is
(niemand wil dat ook geloven)

en niemand weet niet
wat missen is.

Bereiken en loslaten.

ik denk dat jou bereiken
of jou loslaten

(ik mag kiezen en ik weet
niet wat onmogelijker is)

een woestijn is
die de aarde rondgaat en weer terug

en nog een keer

of de reis van de aarde naar de maan
naar de zon naar de maan

en weer naar de aarde.

de zon schijnt niet. en toch is
de hitte verzengend.
jij bent net zo weg als de sterren

zo ver zo ver zo ver
denk ik en ik denk aan
wat ik jou wil zeggen maar
ik denk ook dat dat niet mag

en dat mag ook niet.

zelfs als het maar een klein

sprookje is. een liedje.

ik denk dat jij denkt
dat jou loslaten heel
eenvoudig is. 2-1.

ik weet dat jij denkt
dat jou bereiken

vrijwel onmogelijk is

pi. vijfhonderdduizend cijfers
achter de komma.

uit je hoofd.

En ik weet wat ik denk.

 (begin maar weer
bij het begin).

zo mooi, dat leven.

je brak mijn hart
en nog een keer
en nog een keer
maar dat was niet
genoeg.

en je wist wel
wie ik was -
bijna en net niet
nooit goed
genoeg.

maar waarom wilde
je het dan weten

niet veel later -
brak je alweer
mijn hart
(zo mooi - dat leven)

maar het is nooit
genoeg.
en nog een keer
en nog een keer

De Kunstenaar. Deel 2. Heel veel later.

Heel iemand anders
niet zo heel veel
jaren later

ze dacht dat ze
het nooit zou
zeggen maar
toen ze het -
het leven is wel
mooi - dan uiteindelijk
toch zei, beloofde hij
haar dronkenschap,
en vervoering.

liefde had hij niet,
ook niet later
(heel veel later).
en vertwijfeld
vraagt zij zich af
wat verbeelding
was en wat echt

haar liefde
wat moet zij
met haar liefde doen?

ze weet al wat
als ze het vraagt
hij dan zegt
 - niets. ook niet later
(heel veel later).

De kunstenaar. Deel 1. Later.

de meest begaafde
denker, dichter, kunstenaar
schreef zoveel
mooie woorden
in al zijn liefde voor haar

en ze hield van hem
ze hield zoveel van hem
ik wacht op jou

en hij lachte en
schreef en danste
door de dagen
zij wachtte op hem
maar nu niet
zei hij, misschien
later - en het
werd later, later
later en ze hield
zoveel van hem en
ze schreef hem hoeveel
ze van hem hield
en dat ze altijd
op hem zou wachten
hij schreef haar wie
hij voor haar wilde zijn
maar niet kon zijn
nu nog niet, misschien
later - en het
werd later, later,
later en ze hield
zoveel van hem.

heel veel later
zei hij nog
steeds nu niet
misschien later.

Koud.

ik heb het nog
nooit zo koud gehad

maar dat gaat alleen
maar over mezelf

ik mis jou -
en mezelf
wie ik vroeger was
als jij er was
hoe jij vroeger was
en nu niet meer
mag zijn van mij
(niet te dichtbij)

ik trek mijn
muren op. hierachter
blijft het altijd koud.

Nooit.

waarom al
dat verdrietig zijn?

de zon. water.
de zee - bloemen.
zwanen. muziek.
dansen over
water - muggen.
armen. maar
daar waren ze
niet meer voor.

(wensen bij elke
vallende ster dat
dat niet waar was)

vergeet vroeger
nog nooit is
iets niet voor
niets geweest

maar verdrietig zijn
dat nooit.

Gelijk

ik dacht altijd dat
als ik dat zou
zeggen

iemand anders
zich zou verbazen
over zoveel
onbezonnenheid
(intussen achteloos
schouderophalend)
en diep vanbinnen
zou ontploffen
van woede

ik dacht altijd dat
dat zou gebeuren

en de mensen zeiden
(of dachten) dat dat
onrealistisch was,
negatief, zwart/wit
een doemscenario

ik dacht nog steeds dat
dat zou gebeuren

en het gebeurde

Bloem.

veranderen
is de sleutel
tot elk geheim.

maar niet
doelbewust
dat nooit - zelfs niet
per ongeluk
vergeet het maar
meteen.

verander in
een bloem meisje
het is nooit
goed genoeg.

Niets.

afstand nemen

het goede wat

ik niet wil en

niet doe.

en nabijheid

het kwade wat

ik wil maar

ook niet doe

het komt er op neer

dat ik telkens weer

niets doe.

Een tijd.

laten we lopen
zie me niet
over het hoofd.
we volgen de
paden niet -
maar ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te lachen

laten we rennen
je ziet je ziet
maar je wilt
niet zien
(me over het hoofd)
ik zal de paden volgen

ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te huilen.

Vrijdag.

dag een
zonder jou

je had me al toegefluisterd
of eigenlijk niet helemaal
je had het gewoon gezegd
maar als je het had geschreeuwd
had het dezelfde impact
- voor altijd want

dag een is maar het
begin.

Harten.

ze sluiten haar
op en gooien de
sleutel weg.

en toch
geven ze haar
tegelijkertijd
de opdracht
om dat opsluiten
ongedaan te maken
en om zich een
weg te banen
door rivieren
bermen, bomen
doornstruiken (altijd)
een sleutel te vinden
en harten die
op slot zijn
te openen.
 
(als harten
het vermoeden
dat zij onderweg
wil zullen zij voorthollen
en nog verder op slot gaan).

niet ik zegt zij
niet ik.
laat me niet alleen.

een dood blaadje.

ik zag een dood blaadje
dat voorbijvloog
hoi vlinder. zei ik.
bijna.
jezelf bedriegen is een kunst

en ik weet wat ik wil
dat iemand zegt
bijna hoor ik het
hoi vlinder, liefde, leven
zeg ik. bijna.
hoi wanhoop, leegte
een meesterlijke
bedrieger ben ik.

en de wereld is zo mooi
zo mooi als alle dwarrelende
blaadjes vlinders lijken
en ik ze groet
maar ze komen niet naar mijn
bloemen. willen niet dat ik
ze ontmoet.

en nog steeds weet ik wat ik wil..

maar toch vlinders blaadjes leugens
vechten, niet eerlijk
je raakt toch altijd alles kwijt
liefde bedrog en kunstenaars
bitterheid, bitterheid

niemand heeft ooit iets anders
beloofd.

Sneeuw.

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen
dat hebben ze beloofd
maar wat ze niet weten
is dat het altijd alleen maar sneeuwt

in hun eigen hoofd

een eindeloze zwart wit film

waar iedereen uren naar kijkt

ze denken dat ze blij zijn

weten niet dat het alleen maar zo lijkt

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen.

ik geloof ze niet meer

ze hebben al zoveel beloofd

het sneeuwt al dagenlang

gedachten in mijn eigen hoofd.

Een vogel.

als hij een vogel is

wil ik niet de kooi zijn

die hem vangt – ik wil zijn boom zijn

waarnaar hij, moe van dagen vliegen,

het allermeest verlangt

zijn veren – zijn vleugels

naar die verre, warme zon

tot de einder en verder

naar waar het ooit begon

(en waar het nooit zou eindigen).

Lieve vogels.

Lieve vogels

Wacht nog even

Wees nog even stil

Alsjeblieft

Stijg nog niet op

Naar de zon zo ver

in mijn hoofd

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet

Want ten onrechte.

Alles altijd ten onrechte.

Daar zijn jullie

Tevoorschijn gekomen

Na een lange winter

Lente in mijn hoofd

lieve vogels

Ten onrechte

Alles altijd ten onrechte

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet.

--

Maart, 2012. Blijkbaar had het een reden. Maar nu mogen ze wel zingen.

Transparantie.

en nu ben je nooit
meer alleen
tegelijkertijd

transparantie
en doorzichtigheid

gewichtloos,
opstijgen, dwarrelen

weggeblazen worden

als zand bij de zee

vergeet het

je wilt alleen maar
niet meer alleen zijn

tegelijkertijd

regendruppels, tranen
onmogelijkheid.

Tot ziens.

sommige dingen
hoor je meteen te
weten. zo veelzeggend

zijn ze. maar ik weet
niet wat ze betekenen

of ik wil het niet weten

 nog steeds niet.

want het zou nu wel duidelijk
moeten zijn. en nee,

ik ben niet verdrietig meer

al heel lang niet meer -
maar blijkbaar kijk ik nog
steeds door beregend glas
en zie ik de dingen
die ik meteen hoor te
weten. zo veelzeggend
zijn ze

zo wazig als ze zijn
ontken ik nog steeds

dat je het liever niet zegt
dat je liever niemand pijn doet
maar eigenlijk wil je liever
liever liever liever

dag zeggen.

(stil, zo stil - stilte
die je kunt horenen in ieder geval
kunt voelen)

tot ziens

zeg ik. liefst.

Hij.

hij droomt van besneeuwde straten
in een besneeuwde stad

maar schrijven kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze avonden
in zijn vensterbank naar woorden

maar stof is het enige wat
hij vindt.

hij denkt aan verloren liefdes
in verloren landen

verliefdheid en zijn lege handen

slapen kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

altijd en alleen maar alweer

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze nachten

in zijn vensterbank naar vervulling

maar leegte is het enige wat
hij vindt.

melancholie in alle hoeken
en gaten van zijn bestaan

uit het raam blijven kijken -

woordeloosheid, slapeloosheid -

nooit komt hij hier vandaan.

De feiten.

feiten, een hele rij
kale oude mannen

gerimpeld. en gevoel,

brengt me verder en verder
van de feiten vandaan

langslopende, elkaar
steeds sneller opeenvolgende feiten

-

gevoel wat altijd

achter de feiten aanhobbelt

altijd de trein mist - regen,
altijd alleen maar regen

telkens hoop ik je tegen
te komen - vergeet het maar

ik weet niet waar jij bent

en ik hou niet van regen.

-
en daar zijn de feiten weer
de mensen die me
in mijn oor fluisteren
honden - we mogen niet los

het is niet wat het lijkt en
er wordt niets mee bedoeld

denk alsjeblieft niet dat er iemand

die ook maar iets voelt
kom maar dichterbij
 - wij zijn tenminste echt
dat is wat de eerste van de hele
rij feiten zegt.

 -
misschien waren het de feiten
wel. gerimpelde mannetjes
om op je hoofd te stuiteren.

ik weet niet waar jij bent
en ik hou nog steeds niet van regen.

doornstruiken

waarom geen watervallen

muren en doornstruiken?

 nooit is het voor niets

zij en hij maar nu niet
wij misschien nooit

wat zij niet weet
wat hij niet weet

en de kleur is
er is nog geen kleur
nog nooit is het voor niets

geweest

de man, een zwaard
door de doornstruiken
waarachter de draak wacht,

muren, het slapende meisje

dus toch watervallen
muren en doornstruiken

Ze lachen me uit.

ze lachen me uit
zeggen dat ik verdwaald ben
en daarom nemen ze me mee
sluiten me op - de sleutel is weg
ik kan er niet uit

of jij niet
want het is het verhaal van
harten en verdwalen in doolhoven daarin.
en altijd al weten: verdwalen heeft helemaal geen zin.
altijd en eeuwig weer
desondanks.

(niemand is welkom. woedend
draaien we rond. worden we oud.
lopen we gebogen en groeien krom).

en zo eeuwig en eindeloos
dwalen we rond in harten en doolhoven daarin
terwijl we weten: verdwalen heeft helemaal geen zin
daar waar we er toedoen
komen we er niet in 
en nog steeds altijd en eeuwig weer
desondanks
want je weet maar nooit.

en daarom nemen ze me mee
sluiten me op - de sleutel is weg
ik kan er niet uit.

Ik dacht dat

ik dacht
dat je het zou
willen weten

maar de woorden
zijn me zo-even
ontschoten
mijn logica komt
altijd uit
en daarom had ik
besloten

maar besluiten
dwarrelen als
as in de wind

en ik dacht
dat je het zou
willen weten

vergeet het maar
mijn logica
is niet altijd waar.

Zorgvuldig en met liefde.

zorgvuldig
en met liefde
zijn de muren van jericho
om je hart gebouwd
ik heb geen bazuin,
kan niet eindeloos rondjes
lopen. en ik heb het koud.


ik bouw mijn
eigen steden verderop.
bovenop een heuveltop. 
of, nog veel liever,
op het zachte zand
van het onvaste strand.


en nu wiebelt en spoelt
mijn stad zorgvuldig
en met liefde
met woeste golven mee


terwijl jouw muren
je eindeloos beschermen
ze weten niet wat de zee is
wat golven zijn. jij nog wel
jouw muren voorkomen
denk ik alleen maar
heel veel nieuwe pijn.

Dat je bang bent.

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

wees maar groot

klein - het allerlangst

maar het allerbangst

is het laatste

wat je mag zijn.

 

de mensen willen niet

dat je bang bent

 

voor zichzelf.

Ontkennen.

ik ontken

de dagen aan elkaar

(misschien ontken ik

zelfs wel dat

ik niet droom

en echt besta).
 

ontkennen wat je voelt

want wie ik

verbeelding - illusies

en dingen

die je eigenlijk

niet wilt zeggen

en wel bedoelt
 

ik.

degene die met stomheid

geslagen is.

weet wel wat wachten is.

klimmen.

omlaagdonderen
(en weer opstaan)

wie. ik?

Spelletje.

ik wil niet meer twijfelen

nu al niet meer

want ik weet dat

ik altijd alles pas zeker weet

als het geen zin meer heeft

als het te laat is.

 

ik voel ik voel

wat jij niet voelt

herfstkleuren

in een tapijt op de grond

(gesneuveld blad)

ik voel ik voel

bladeren dartelen

uren dagen in het rond

 

en ik weet dat ik

altijd alles pas zeker weet

als het geen zin meer heeft

als het te laat is.

 

ik twijfel al niet meer

ik voel ik voel

wat jij

 

 

wat een stom spelletje is het ook.

Twijfelen.

eeuwig twijfelen

een knusse haard

in een onveilig huis

als het stormt

hagel, regen

maar niet op je hoofd

(denk je)

in je eeuwige onveilige

twijfelschuilplaats

en je denkt dat je

niet bang bent

dat je bijna nooit

bang bent

maar niemand is

banger dan jij

in je eeuwige

zogenaamd veilige

twijfelschuilplaats.

 

--

'Ik twijfel dus ik besta'

de liefde en de zonde.

het is met de liefde

als met de zonde

hetgene

degene

wat of wie ik

wil doe ik niet

krijg ik niet

en hetgene

degene

wat of wie ik

niet wil doe ik

is altijd te krijgen.

Vliegen.

jij moet vliegen

zeggen ze tegen mij

maar ik antwoord hen

dat ik niet kan vliegen

ik heb geen vleugels

en hoogtevrees

duw me niet

over de rand.

en toch moet je vliegen

zeggen ze tegen mij

omdat ik zogenaamd

niet weet wat ik mis

maar ik sta op de grond

en weet liever gewoon niet

hoe onmisbaar vliegen is

(alle vogels zijn

het roerend met me

oneens).

Nooit en nooit.

soms is het leven

iemand niet zien

iemand even niet zien

en de zon schijnt

meteen niet meer

 

en het maakt niet uit

of even kort of lang is

(en of bewolking

dikke wolken

of eigenlijk damp is)

als de zon betekent

iemand zien

iemand even zien

schijn dan alleen maar

hou niet meer op

zodat het nooit en nooit

en nooit meer stopt.

 

mussen, veren in de lucht

en muziek, eindeloos

soms wil ik wegrennen

voor alles wat ik voel

(zonder altijd maar

weer uit te moeten leggen

wat ik eigenlijk bedoel)

heel ver, op de vlucht

rennen zo zinloos

soms word ik verdrietig

en toch: hou niet meer op

zodat het nooit en nooit

en nooit meer stopt.

Omhelzen.

mensen die elkaar

omhelzen,

aanraken,

dat is wat ze

zo graag doen

en ervaren

allemaal.

(ze vergeten

wat het uitwerkt

als ze ermee ophouden)

en de eenzaamheid klopt

al op de deur

brengt stilte mee,

gedachten, heimwee

Ternauwernood.

liefde, het zwaard

wat ons ternauwernood

nog net wel doorsteekt.

liefde, datgene wat

ons eerst laat vliegen

neerdonderen

en ons in stukken breekt.

 

(ik wil er niet in geloven

dat is het gewoon

je moet er aan geloven

zeggen ze. maar laat

ze maar praten

ongeloof is mijn verdiende loon

ik verzin wel duisternis

en verstoppertje

ik wil er niet in geloven

laat ze maar praten

ik kan de liefde

alleen maar haten

-wacht. niet waar).

 

liefde maakt ons

alleen maar bang

leert ons wachten

dat duurt niet eeuwig

alleen maar lang

(argwaan, dik en donker

ben erin gestikt

ternauwernood

nog net niet).

 

-

It's just about being afraid.. denk ik. Vroeger zou het over afkeer zijn gegaan.

de zee.

op sommige dagen

is het leven de zee

omringd door golven

vist iedereen - op zoek

naar geluk, de liefde

wie weet waarnaar

de zee neemt alle

dromen altijd weer mee

geloof dat maar.

Illusies in mijn hoofd.

illusies in mijn hoofd

dat alle anderen beter zijn

alle anderen in hun volmaaktheid

ze zijn veel verder gereisd

en inhalen is verboden

 

en ik, ik barst

bijna van jaloezie

daar waar alle anderen zijn

daar ben ik nog niet

 

en ik weet wel wat hoop is

ik weet wat stofwolken zijn

ik weet hoe ver het lopen is

maar ik wil zo graag

beter, volmaakter

als alle anderen zijn

 

illusies in mijn hoofd.