Gebroken II.

je bent gebroken door de pijn

van de wereld
-

dode vissen en een meeuw

die met zwarte veren uit donker

water oprijst
maar niet op kan rijzen
-

en ik ben een warme deken

om de kou van de pijn te verdrijven

-

ik heb het niet koud
zeg je ik ben
gewoon kapot

Als de tijd rijp is.

je zegt dat je zult komen

als de tijd rijp is
 -

maar je hebt niet gezegd

hoe rijp
 -

moet ik hem plukken

of de wespen wegjagen

als ze cirkelen rondom

de overrijpe rotte tijd?

Gebroken I.

je bent gebroken als een

achteloos weggeworpen stuk glas

maar niemand weet of scherven geluk

brengen. alleen als je geen spiegel was

ik hou van je roep ik

en als je niet van mij houdt,

heb ik toch van je gehouden

ik hoor het mezelf roepen
in een bijna lege straat
in de regen.

Tegengestelde richtingen.

wat als je van heuveltop naar heuveltop
heuvel op heuvel af
danst?
 -
wat als iemand aan een ander denkt
de ander aan iemand anders denkt
ze allebei denken dat ooit
 -
de wereld is rond.
-
in tegengestelde richtingen
ontmoeten de één en de ander
elkaar jaren later
 -
dansend. heuvel op heuvel af

Ambivalentie II.

je mag wel even huilen - zei je
omdat je wel wist hoe het voelde
ik huilde niet, ik danste
kapot was ik
-
en je zei kom dichterbij
en je zei ga nu maar weg
-
denk je dat nog steeds - zei je
omdat je wel wist wat ik dacht
ik zei niets, ik schold
-
als je zo doet
denk ik dat we beter
-
en je zei - kom hier
en je zei - vertrek

Shall I compare you to ..

I accompany myself

with the joyous sounds of waltzes

et des mots français

while thinking about

the right metaphor
for you - shall I compare
you to ..

please play your songs

bring your rivers of

sadness to the sea

... to me

shall I compare

you to ..

Dear wanderer

Dear wanderer
Can you hear me whispering

talking - crying - screaming out
to you
-

Dear wanderer

I can see you watching the
waves of the sea
(and hearing the rippling sounds)

but it seems you don't hear me
-

Dear wanderer

I can see you watching the

waving top of a tree

(and hearing the voice of the wind)

but it seems you don't hear me
-

Dear

Het katje.

jij grote man met het slapende katje in je armen
de liefde
je wiegt het
wiegt het in slaap

leef lieve liefde zeg je

adem en laat maar horen
wie je bent

je omhelst haar met

de tederheid van een man

slaapt het katje
of is het dood?

Dream.

I have a dream

It is a dream about the dark skies of the hearts

of broken people. unreachable far dark skies

on cloudy nights.

eternity - dizziness - flying.

And it is a dream about the possibility

to let the sun enlighten the moon - the stars -

Of the far dark skies on cloudy nights.

Wees vrij.

ergens in de man die je bent geworden
zit het jongetje wat je was verstopt
-

het is als graven in de aarde
door zand door klei

totdat je het vindt want

kostbaar wonder

niemand is zo bijzonder

(als jij)

-

iemand houdt het jongetje omhoog

als bij de zoon van de leeuw

toont hem de wereld.

kijk jongen. man uit klei.
-

stop dat verstoppen
wees vrij

Ik zou.

ik zou van de herfst moeten houden in dit land

maar ik blijf steken - zo noemen ze dat -
bij de gekleurde bladeren en de mist.

de mist van missen van niet zien

wat wie weet niet wie wel ziet

morgen. mórgen is er weer een dag.

steeds meer wind en steeds meer blad

het dwarrelen. in hoogsteigen persoon.

dág. dwarrelen.

blaadjes. vogels.
veertjes. sneeuwvlokken.
dag herfst.
winter - hallo.

ik zou van de herfst moeten houden in dit land

dat heb ik wel vaker.

Zonder Titel.

ik word gek van willen dat
van de ratio die mij zachtjes influistert
dat ik dat ik

zachtjes stottert hij door

(vastgelopen cassettebandjes)

jij bestaat niet denk ik dan

als jij werkelijk bestond dan

had ik wel naar je geluisterd

hou van me me vast

vergeet mij.

Ambivalentie I.

er is een tijd om te bewonderen

wat je in de schoot geworpen werd

en er is een tijd om dat wat
je bewonderde weer te laten vliegen

ver te laten vliegen

er is een tijd om wat je liet vliegen

weer te vangen, verlangen.

en er is een tijd om wat

je ving weer los te laten

pijnlijk, hartverscheurend los te laten

er is een tijd om dat wat je losliet

op te rapen van de grond. verwonderd.

en er is een tijd om dat wat
je opraapte weer neer te leggen

zorgvuldig en nauwkeurig neer te leggen

een tijd om te lachen
en een tijd om

ach laat ook maar.

Het onbereikbare.

sommige mensen
jagen het onbereikbare na

van de vroege ochtend
tot de volgende morgen

tot jaren daarna

jagen zij het onbereikbare na

onbreekbaar - niet te verwaarlozen
niet kwijtraken
niet vrijlaten

en vanzelfsprekend
onbereikbaar

lief hart van een ander
onwillige ander

maanlicht in een glas

onbelangrijk glas

en emmers vol geluid
oorverdovend geluid

de weg.

de weg waar de een
en de ander bijna

niet meer. onverschilligheid op

die weg. de ander durft niet meer.

bossen en bomen die zeggen
kom kom maar
nog een keer. weer.
verdwaal in ons.

maar de een heeft genoeg

aan het eigen gevoel

om in te verdwalen

doolhoven. heggen.

bossen en bomen

kom.

een lied.

zullen we een lied zingen

 

een lied over de pijn de liefde

de geest een vulkaan vol vuur

(donkere wolken, as)

een hand

vertroebeld beeld

mist, missen

de angst voor de dagen met

en voor de dagen zonder

het niet verdragen de ene
en de andere kant

kou maar ook hitte
en vlammen die uitslaan

grijpgrage vlammen

nog een hand

en bittere kou

sneeuwtapijten

ik niet.

zo'n lied.

Tevergeefs

we doen een wedstrijd
wie het meest tevergeefs

heeft liefgehad

om de beurt

-

de jongen wiens
geliefde meteen
doodging toen ze werd
gekust. allergisch
was de verklaring

-
het meisje dat

de waarheid
nooit wilde weten

en al zoveel verhalen
over onbereikbaarheid
had gehoord
-

het meisje dat

haar geliefde
zag vertrekken
met de noorderzon
naar het zuiden
-

de jongen met
zijn hakken in het zand
-

de onpartijdige jury

besluiteloos

met hun handen
in hun haar

Het verhaal.

ik was wat jaren jonger
en dacht dat het leven

een verhaal op een

kaal en uitgestrekt

wit vel papier was

ik zag iemand zijn potlood slijpen

hij doopte zijn pen in de inkt

en ik was zo verwachtingsvol

terwijl hij tekende en schreef
als hij even aarzelde
vroeg ik waar hij toch bleef

na herhaalde pogingen
en verschillende vellen papier
dacht ik: nu, nú wordt het mooi

ik weet precies hoe je hier
een mooi verhaal van maakt.
(ik fluisterde het in zijn oor)

want ik was opgegroeid
met sprookjes.
er was eens
en lang
en gelukkig

--
en hij maakte een prop van

het vel papier.

en hij smeet het vel papier

achteloos weg.

mijn verhaal, riep ik nog
ik had het zo mooi bedacht.

een geest in een lamp in een sprookje

iedereen is een geest in een

lamp in een sprookje van duizend
en één nacht

een lamp achter een doek
vol stof, verstopt
op een marktje in een vergeten straat

iedereen is een geest

woorden als wrijven en vrijheid
maar daar achteloze voorbijgangers
de lampolie is op

zoveel mensen

niemand komt terug
niemand heeft spijt

niemand weet hoelang nog
en hoeveel wensen

Zonder titel.

mijn held is in een boom geklommen
daarom is hij ook mijn held

wat hij daar beneden ziet
wie ziet wie ziet niemand
ook ik weet het niet

of wil hij dichter zijn
dichter bij de hemel zijn

liedjes over de maan

je mag niet blijven
je moet direct weer gaan

opstaan. verdergaan.

niet naar beneden kijken.

niet naar je voeten.

mogen wordt moeten, dwang
maar dan in je hoofd.

dat je niet weet

dag drum, dag vogel in de verte

hoi lange rij die steeds langer wordt
iedereen die langsloopt kiest

sluit zich aan bij die lange rij
die steeds langer wordt

(of niet)

mensen uit de weg - niet stilstaan
 - we marcheren de liefde
het land in

zeg niet dat je niet weet
wat dat is

Iemand

uitgestrekte velden met bomen

eeuwen bomen

en sneeuw - jaren sneeuw

geruis in de avond

allemaal vandaag

ik ken iemand die zoveel
mooier is

kleiner dan drie
wiskundig genoteerd

(het begin van het einde
van het begin dat
nooit begon).

zonder titel.

violen, anders gaat er niemand huilen
we doen een wedstrijdje wie het eerst
sterren die twinkelen -
het einde van deze nieuwe dag.

en ver weg ontmoeten nieuwe mensen nieuwe mensen

verbonden voor het leven - even is onbekend
sterren, kilte, en toch te warm

de een en de ander. vallende sterren

de een wil bij de ander zijn en de ander

wil dat de een verdwijnt. o ster

muziek in de woestijn

wolken, regen.

de lucht heeft gewonnen

Water

ik wil ik wil
maar watervallen
die door mijn hoofd
razen - want als
ik de beste zou zijn
was ik nog steeds niet
goed genoeg

en donderend klettert
het water neer -
waarom geen liedjes

waarin ze schreeuwen
over onrechtvaardigheid
en liefde

waarin ze grommen
als beesten

woorden - geen water
we drinken later wel

Dichtbij.

het gaat om dichtbij zijn

en toch heel ver weg

(onmetelijkheid)

dromende dieven
op oorlogspad

over en uit

niemand weet waar

ze terecht zullen komen
wat er van ze terecht zal komen

water

en wie zal ik ontmoeten

of niet ontmoeten en
alleen maar zien

(heel dichtbij en ook

heel ver weg)

dromend op oorlogspad

water waar?

dorstige dieven

- iedereen zegt dat
verstoppen zinloos is

maar daarom doen we het
nu net. of toch maar niet.

Red mij

een man overziet de puinhopen
van zijn bestaan

rokende hopen van liefde en
restanten van de haat die branden

red mij, red mij, vergeef mij

hij weet niet waar
wat hij zoeken moet

wat al kapot is

kan niet opnieuw vergaan

een man overziet de liefde

die hij deelde en de liefde

die hij voor zichzelf hield

de haat die zijn zicht
vertroebelde - red mij - roept hij
vergeet niet wie ik ben

waar ik ben

wat ik ben

red mij, red mij, vergeef mij

vergeet mij.

Het is niet waar.

zie de kat daar, slaperig
verstopt in het hoge gras

hij verzint de zon

want de wind streelt het laatste blad
en de regen miezert zachtjes
zonder ophouden

doordrenkte gedachten
niemand die weet,
wat jij probeert te vergeten

het is niet waar.

Ver van huis vandaan.

klein doorzichtig meisje
in een luchtballon

iemand huilt en huilt

laat een zee ontstaan

groot, groter, diepst

en het meisje moet verder
en verder gaan -

onoverbrugbaar water -

terwijl ze het liefst

nooit was opgestegen

en stil was blijven staan

voorzichtig tilt de wind haar op
verder, verder, dieper

klein doorzichtig meisje
ver van huis vandaan

Modder.

modder, bomen en blad

water, heel veel water

we vergeten het licht aan te doen

vergeten dat we verdwalen altijd
(vroeger of later)

als we niet tastbaar verdwalen
dan wel in gedachten
doolhoven in ons hoofd

dan zingen we
zinken we dieper
bodemloos water
modder en blad
steeds dieper

verdrinken we

waar waren we
ook alweer gebleven?

Dichotomie.

de dichotomie

van liefde en haat
maar als ik vraag
waar - ben ik de liefde

en het haten niet waard.

ertussenin
altijd maar weer ergens

halverwege

halve waarheden
en hele leugens

(kom maar, probeer maar

je weet wel

en ik denk maar -

ertussenin
altijd maar weer ergens
halverwege).

Niemand weet niet.

niemand weet niet
wat missen is

maar iemand jou
laten missen. een seconde
denkt diegene: ik wilde dat
en dan is die seconde
alweer voorbij.

spreekwoorden over
een vogel in een hand
en vogels in de lucht
- niemand had verteld
dat die vogel een dode vogel is
(niemand wil dat ook geloven)

en niemand weet niet
wat missen is.

Bereiken en loslaten.

ik denk dat jou bereiken
of jou loslaten

(ik mag kiezen en ik weet
niet wat onmogelijker is)

een woestijn is
die de aarde rondgaat en weer terug

en nog een keer

of de reis van de aarde naar de maan
naar de zon naar de maan

en weer naar de aarde.

de zon schijnt niet. en toch is
de hitte verzengend.
jij bent net zo weg als de sterren

zo ver zo ver zo ver
denk ik en ik denk aan
wat ik jou wil zeggen maar
ik denk ook dat dat niet mag

en dat mag ook niet.

zelfs als het maar een klein

sprookje is. een liedje.

ik denk dat jij denkt
dat jou loslaten heel
eenvoudig is. 2-1.

ik weet dat jij denkt
dat jou bereiken

vrijwel onmogelijk is

pi. vijfhonderdduizend cijfers
achter de komma.

uit je hoofd.

En ik weet wat ik denk.

 (begin maar weer
bij het begin).

zo mooi, dat leven.

je brak mijn hart
en nog een keer
en nog een keer
maar dat was niet
genoeg.

en je wist wel
wie ik was -
bijna en net niet
nooit goed
genoeg.

maar waarom wilde
je het dan weten

niet veel later -
brak je alweer
mijn hart
(zo mooi - dat leven)

maar het is nooit
genoeg.
en nog een keer
en nog een keer

De Kunstenaar. Deel 2. Heel veel later.

Heel iemand anders
niet zo heel veel
jaren later

ze dacht dat ze
het nooit zou
zeggen maar
toen ze het -
het leven is wel
mooi - dan uiteindelijk
toch zei, beloofde hij
haar dronkenschap,
en vervoering.

liefde had hij niet,
ook niet later
(heel veel later).
en vertwijfeld
vraagt zij zich af
wat verbeelding
was en wat echt

haar liefde
wat moet zij
met haar liefde doen?

ze weet al wat
als ze het vraagt
hij dan zegt
 - niets. ook niet later
(heel veel later).

De kunstenaar. Deel 1. Later.

de meest begaafde
denker, dichter, kunstenaar
schreef zoveel
mooie woorden
in al zijn liefde voor haar

en ze hield van hem
ze hield zoveel van hem
ik wacht op jou

en hij lachte en
schreef en danste
door de dagen
zij wachtte op hem
maar nu niet
zei hij, misschien
later - en het
werd later, later
later en ze hield
zoveel van hem en
ze schreef hem hoeveel
ze van hem hield
en dat ze altijd
op hem zou wachten
hij schreef haar wie
hij voor haar wilde zijn
maar niet kon zijn
nu nog niet, misschien
later - en het
werd later, later,
later en ze hield
zoveel van hem.

heel veel later
zei hij nog
steeds nu niet
misschien later.

Koud.

ik heb het nog
nooit zo koud gehad

maar dat gaat alleen
maar over mezelf

ik mis jou -
en mezelf
wie ik vroeger was
als jij er was
hoe jij vroeger was
en nu niet meer
mag zijn van mij
(niet te dichtbij)

ik trek mijn
muren op. hierachter
blijft het altijd koud.

Nooit.

waarom al
dat verdrietig zijn?

de zon. water.
de zee - bloemen.
zwanen. muziek.
dansen over
water - muggen.
armen. maar
daar waren ze
niet meer voor.

(wensen bij elke
vallende ster dat
dat niet waar was)

vergeet vroeger
nog nooit is
iets niet voor
niets geweest

maar verdrietig zijn
dat nooit.

Gelijk

ik dacht altijd dat
als ik dat zou
zeggen

iemand anders
zich zou verbazen
over zoveel
onbezonnenheid
(intussen achteloos
schouderophalend)
en diep vanbinnen
zou ontploffen
van woede

ik dacht altijd dat
dat zou gebeuren

en de mensen zeiden
(of dachten) dat dat
onrealistisch was,
negatief, zwart/wit
een doemscenario

ik dacht nog steeds dat
dat zou gebeuren

en het gebeurde

Bloem.

veranderen
is de sleutel
tot elk geheim.

maar niet
doelbewust
dat nooit - zelfs niet
per ongeluk
vergeet het maar
meteen.

verander in
een bloem meisje
het is nooit
goed genoeg.

Niets.

afstand nemen

het goede wat

ik niet wil en

niet doe.

en nabijheid

het kwade wat

ik wil maar

ook niet doe

het komt er op neer

dat ik telkens weer

niets doe.

Een tijd.

laten we lopen
zie me niet
over het hoofd.
we volgen de
paden niet -
maar ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te lachen

laten we rennen
je ziet je ziet
maar je wilt
niet zien
(me over het hoofd)
ik zal de paden volgen

ik heb je
altijd geloofd
ik dacht dat ik
thuis zou komen

een tijd om te huilen.

Vrijdag.

dag een
zonder jou

je had me al toegefluisterd
of eigenlijk niet helemaal
je had het gewoon gezegd
maar als je het had geschreeuwd
had het dezelfde impact
- voor altijd want

dag een is maar het
begin.

Harten.

ze sluiten haar
op en gooien de
sleutel weg.

en toch
geven ze haar
tegelijkertijd
de opdracht
om dat opsluiten
ongedaan te maken
en om zich een
weg te banen
door rivieren
bermen, bomen
doornstruiken (altijd)
een sleutel te vinden
en harten die
op slot zijn
te openen.
 
(als harten
het vermoeden
dat zij onderweg
wil zullen zij voorthollen
en nog verder op slot gaan).

niet ik zegt zij
niet ik.
laat me niet alleen.

een dood blaadje.

ik zag een dood blaadje
dat voorbijvloog
hoi vlinder. zei ik.
bijna.
jezelf bedriegen is een kunst

en ik weet wat ik wil
dat iemand zegt
bijna hoor ik het
hoi vlinder, liefde, leven
zeg ik. bijna.
hoi wanhoop, leegte
een meesterlijke
bedrieger ben ik.

en de wereld is zo mooi
zo mooi als alle dwarrelende
blaadjes vlinders lijken
en ik ze groet
maar ze komen niet naar mijn
bloemen. willen niet dat ik
ze ontmoet.

en nog steeds weet ik wat ik wil..

maar toch vlinders blaadjes leugens
vechten, niet eerlijk
je raakt toch altijd alles kwijt
liefde bedrog en kunstenaars
bitterheid, bitterheid

niemand heeft ooit iets anders
beloofd.

Sneeuw.

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen
dat hebben ze beloofd
maar wat ze niet weten
is dat het altijd alleen maar sneeuwt

in hun eigen hoofd

een eindeloze zwart wit film

waar iedereen uren naar kijkt

ze denken dat ze blij zijn

weten niet dat het alleen maar zo lijkt

ze zeggen dat het alweer

bijna gaat sneeuwen.

ik geloof ze niet meer

ze hebben al zoveel beloofd

het sneeuwt al dagenlang

gedachten in mijn eigen hoofd.

Een vogel.

als hij een vogel is

wil ik niet de kooi zijn

die hem vangt – ik wil zijn boom zijn

waarnaar hij, moe van dagen vliegen,

het allermeest verlangt

zijn veren – zijn vleugels

naar die verre, warme zon

tot de einder en verder

naar waar het ooit begon

(en waar het nooit zou eindigen).

Lieve vogels.

Lieve vogels

Wacht nog even

Wees nog even stil

Alsjeblieft

Stijg nog niet op

Naar de zon zo ver

in mijn hoofd

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet

Want ten onrechte.

Alles altijd ten onrechte.

Daar zijn jullie

Tevoorschijn gekomen

Na een lange winter

Lente in mijn hoofd

lieve vogels

Ten onrechte

Alles altijd ten onrechte

Lieve vogels

Wacht nog even

Zing nog maar niet.

--

Maart, 2012. Blijkbaar had het een reden. Maar nu mogen ze wel zingen.

Transparantie.

en nu ben je nooit
meer alleen
tegelijkertijd

transparantie
en doorzichtigheid

gewichtloos,
opstijgen, dwarrelen

weggeblazen worden

als zand bij de zee

vergeet het

je wilt alleen maar
niet meer alleen zijn

tegelijkertijd

regendruppels, tranen
onmogelijkheid.

Tot ziens.

sommige dingen
hoor je meteen te
weten. zo veelzeggend

zijn ze. maar ik weet
niet wat ze betekenen

of ik wil het niet weten

 nog steeds niet.

want het zou nu wel duidelijk
moeten zijn. en nee,

ik ben niet verdrietig meer

al heel lang niet meer -
maar blijkbaar kijk ik nog
steeds door beregend glas
en zie ik de dingen
die ik meteen hoor te
weten. zo veelzeggend
zijn ze

zo wazig als ze zijn
ontken ik nog steeds

dat je het liever niet zegt
dat je liever niemand pijn doet
maar eigenlijk wil je liever
liever liever liever

dag zeggen.

(stil, zo stil - stilte
die je kunt horenen in ieder geval
kunt voelen)

tot ziens

zeg ik. liefst.

Hij.

hij droomt van besneeuwde straten
in een besneeuwde stad

maar schrijven kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze avonden
in zijn vensterbank naar woorden

maar stof is het enige wat
hij vindt.

hij denkt aan verloren liefdes
in verloren landen

verliefdheid en zijn lege handen

slapen kan hij niet meer

alleen maar uit het raam kijken

altijd en alleen maar alweer

de maan, kilte, de wind

hij zoekt eindeloze nachten

in zijn vensterbank naar vervulling

maar leegte is het enige wat
hij vindt.

melancholie in alle hoeken
en gaten van zijn bestaan

uit het raam blijven kijken -

woordeloosheid, slapeloosheid -

nooit komt hij hier vandaan.