ik was wat jaren jonger
en dacht dat het leven
en dacht dat het leven
een verhaal op een
kaal en uitgestrektik zag iemand zijn potlood slijpen
als hij even aarzelde
vroeg ik waar hij toch bleef
na herhaalde pogingen
en verschillende vellen papier
dacht ik: nu, nĂș wordt het mooi
een mooi verhaal van maakt.
(ik fluisterde het in zijn oor)
want ik was opgegroeid
met sprookjes.
er was eens
en lang
en gelukkig
en hij maakte een prop van
en hij smeet het vel papier
achteloos weg.
achteloos weg.
ik had het zo mooi bedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten