In woorden gevangen.

het gevaar van gevoel in woorden vangen

is dat het gevangen blijft als een mus

in een oude kooi
-

kijk dan hoe mooi zeg ik en de anderen

zeggen ach kijk ja ontroerend vooral ook

hoe hij voorzichtig probeert te vliegen

zonder de tere vleugeltjes kapot te maken
-

maar daar is geen voorzichtigheid meer bij

weet ik want de mus wil alleen maar vrij

van boom tot boom tot boom zonder

spijlen en ruimtegebrek heel ver kunnen vliegen

Dans.

ik vraag je me te leiden in een dans

niet dat ik dansen kan maar dat doet

er zoals gewoonlijk niet toe
-

de drukte in de straten en de regen

waar ik niet tegen kan en de sneeuw

waar ik al een eeuw naar verlang
-

oud en grijs en gerimpeld

vraag ik je me te leiden in een dans

Sterren

ik loop in de donkere wereld waar je ligt

onder een sterrenhemel en bij de vallende

sterren toekomstdromen wenst waar ik

met mijn verstand niet bij kan en door de regen struin

-

het is echt niet wat het lijkt dat het me niet kan schelen

welke pijn de anderen hebben, de mensen, het is ook niet

echt niet dat ik niet wil dat ik kan toveren en bij

iedere vallende ster de pijn minder kan wensen
-

het is wel zoals het eruitziet

ik in de regen in mijn hart

en hopeloos wensen dat en weten

dat wensen bij sterren niet uitkomen

(en al helemaal niet als je ze uitspreekt)

gedachten

zie je gedachten die je afvuurt het zijn kogels

die pijlsnel over oceanen en dwars door regenwouden langs

de evenaar omhoog en weer omlaag en naar links

naar rechts met muziek, eb en met regen en tegenwind en

door woestijnen en de noordpool waar het niet licht wordt en daar

waar het nooit donker wordt - nooit - en zo hoog zo laag als

maar mogelijk is langs mensen en langs dieren en soms

soms ergens dwars doorheen zie dat zijn je gedachten.

zie je gedachten als ze ergens doorheen gaan zijn het allicht

harten geweest. als kogels als pijlen.