lievelingslied

ik had het laatste gedicht over je geschreven

maar ineens was je daar weer

-

dat overvallen als het donker is

zou je dat niet laten?

is dit dan de laatste keer?

-

je gaf een aai over mijn wang en

weg was je weer

we hebben niet gepraat

(we praten niet meer,

dat is mijn schuld)

ik moest denken aan

kijken of ik koorts had, vroeger,

was ik te warm of niet

ik moest denken aan

jouw lievelingslied

gewogen

 

de mensen, God, kijken me onderzoekend aan

wat bespeuren ze toch

ik zie het gebeuren

gebeur toch niet - tijd bevries net voordat

ik word gewogen, gewogen

maar te licht. ik mag niet dicht aan iemands hart

niet de warmte van wollen truien (gekriebel, maar dichtbij)

als het dan wel zo zou zijn - dan was het zo voorbij

verdrietig

 als je verdrietig bent,

waarom laat je je dan niet troosten*

 

ik zal verdrietig zijn, dat moet

desnoods knijp ik mezelf

dwing ik mezelf, forceer ik

totdat de tranen in mijn ogen

 

ik moet verdrietig zijn

wat nou als ik niet verdrietig ben

 

ik wil troost verzamelen, in een potje

als lichtgevende vuurvliegjes op een avond in de zomer

in een land hier ver vandaan - iedere zeldzame minuut vol vervuld verlangen

aftellen tot weer terug - geluid van krekels, sterren zonder lichtvervuiling, dauw op het gras

 

natuurlijk ben ik niet verdrietig

jaag ik vergeefs. geen potjes. vuurvliegjes.

geen troost.

(ik wil helemaal niet verdrietig zijn.

ik wil verdrietig zijn.

ik wil niet getroost worden.

alles in mij wil alleen maar getroost worden).

 

* Deze zin vond ik zo mooi in een schrijfsel van de mier in 'het vertrek van de mier' van Toon Tellegen.

 

verloren

soms voelde ik me verloren

als ik door de straten door de regen

langs het water door de stad

op weg was

-

ontheemd, waar hoor ik

en ik maar denken dat

aan het eind van de regen

(glimmende tegels, druipende plu)

de warmte, een thuis was

-

verloren, zegt iets vanbinnen

dan al. het is geen wedstrijd

het zal niet thuis zijn

ook al is het droog en warm

ontheemd, verloren. dwalen.

-

ik maakte er toch een wedstrijd van

en nu heb ik die verloren

de ander verloren - kwijt

slecht en goed

ik wil wel terugvechten tegen alle donker

maar wie is er dan naast me 

- donker komt nooit alleen

en twee tegen een is

-

dus ik verstop me

en de mensen gaan weg

schouderophalend

ach kijk, zij

-

en als het nou straks niet meer donker is

en de mensen denken

schouderophalend

ach kijk, zij

ze kan het wel alleen

-

ik mag me niet zo slecht voelen

ik mag me al helemaal niet goed voelen

waar ben je

als ik je beneden niet zie
en naar boven ga
verwacht ik je daar te vinden
maar ik zie je niet
als ik dan weer naar beneden ga
denk ik dat je eraan komt staart omhoog
hoi hier ben ik wat fijn
dat ik jou weer zie
maar je bent niet meer beneden
ik kan je niet vinden je bent
niet ergens meer hier
(waar ben je)

dat ik je niet kwijt wil

vandaag heb je geschooid
neem me mee naar buiten
zei je met je ogen en je stem
til me op laat me tegen je slapen

daarna was je weer stil en oud
nog even denk je

ik zie je dat denken
ik wil niet dat je ophoudt
dat het ophoudt
blijf leven

ik wil je niet kwijt
ik heb toch gezegd dat ik je niet kwijt wil

schouders

dromen, nachtmerries

waarin ik achter je aanren

achter je rug aanren

dat ik dan roep

kijk mij, zie mij toch

dat het dan stil blijft

en dat ik jou dan niet herken

de mensen kijken naar me

denken ach en halen hun schouders op

halen hun schouders over me op

keren me hun rug toe

dat ik kan roepen

ik ben zo moe en

kijk mij, zie mij toch

toch, toch, toch

dat zijn echo's. teruggekaatst.

ravijn

als ik maar weer woorden vind

er weer woorden zijn

duizeligheid en randen

van rotsig fictief ravijn

als ik maar weer kan praten

als ik de bodem maar kan zien

weet waartegen te pletter te vallen valt

dat de mist me dan niet langer wijsmaakt

ik vang je, je valt niet hard, zo zacht en

dat iemand schreeuwt of desnoods fluistert
ik zal je niet verlaten

en dat ik dan luister

als ik jou maar hier heb

als ik jou maar hier heb

momenten van verbinding zijn als sterren
losse sterren, willekeurig in de lucht
geverfd, gespikkeld, gesmeten

maar ik, ik wil sterrenbeelden
boogschutters, maagden
stippellijnen tussen de sterren
lichtjaren van verbinding
ik wil je niet vergeten

had ik jou maar hier

de zee (houd me vast)

vandaag ben ik de zee

zachtjes kabbelend

verwachtend

ik wil zo graag

maar nee ik ben de zee

het stortregent boven mij

ik zal kabbelen

zachtjes kabbelen en dan

onstuimig worden

schuimkoppen 

zo graag

waarom verwachten

graag willen

wieg mij
houd me vast

wieg mij 
laat me niet alleen

maar ik ben de zee

water

ik glip door alle vingers
heen

veilig

de dag

je kunt niet zonder mij zei je
geen moment ik ben bij je
ik geloofde je
ik kon niet zonder je
en we verstrengelden, riet langs
de slootkant, wuivend in de wind

de avond

je brengt me naar een plek
hier zei je, hier is het veilig
nu moet je zonder mij zei je
het is niet veilig zei ik
het is wel veilig zei je
het was avond, het licht ging uit
je zei dat je dichtbij was
nu moet je zonder mij zei je
het is niet veilig zei ik
huilde ik

de nacht

ik wil niet zei ik
ik wil niet zonder jou
je zei nog zo
dat ik niet zonder je kon

nu moet je zonder mij
zei je, niet huilen
het is wel veilig
het is verdorie wel veilig
je kunt toch zeker wel

ik kon niet zonder jou

verdwaald

laten we zeggen

dat er drie soorten angst zijn

laten we dat zeggen

drie deuren

in een doolhof in je hoofd

de eerste deur

de alledaagse angst

angst voor de mensen

voor falen en afgaan

de alledaagse angst

de tweede deur

- schemering-

de angst voor alleen

voor kwijtraken

van wie je houdt

dood of weg of allebei

de angst voor alleen

de derde deur

- nu donker-

de angst voor de dood

voor stoppen met ademen

voor dolen andersom kwijtraken

dood en weg dan allebei

de angst voor de dood

de eerste en de tweede deur

die de derde deur moeten overschaduwen

je bent verdwaald

het meisje en de man

je kunt het meisje wel uit de man halen

(gebeeldhouwd, getekend, gekerfd)

maar de man nooit uit (het hart van) het meisje

dat zou te mooi zijn

om niet waar te zijn

dus is het waar. het is altijd waar.

verdwalen is altijd waar.

verdrietige liedjes en tevergeefs.

willen, nee moeten, vliegen is waar

niet en nooit  -  zo waar

moeten vliegen

je nest uit en en snel

is dat waar

je kunt het meisje wel uit de man halen

maar de man nooit uit (het hart van) het meisje

ik weet het weer (warmer dan je toch al was).

vannacht droomde ik
dat je me troostte
heel dichtbij en zo kort
waar was ik ook alweer
zo verdrietig om
-
vandaag dacht ik
misschien is het andersom
dat ik jou kan troosten
armen om je heen
 -
(warmer dan je toch al was)
-
wat zou je dan zo
heel graag willen
wat verlang je
vandaag
-
maar nee zeg je
zoek niet wat er
niet is. ik heb je
niet nodig.
-
ik weet het weer.

tijd en ruimte

laat ik me verbeelden
dat er mensen van me houden
laat ik dat geloven
omdat het wel zo is
-
op afstand van me houden
- zich ver houden van
(waar is tijd, ruimte)
-
we zijn zo gelukkig samen
zeggen die mensen - wij
zo'n mooi woord is dat
-
ze laten zien met wie
ze zo gelukkig zijn
hoe blauw de zee
schitteringen en gedans
-
maar we houden wel van je
haasten ze zich
wat houden we van je -
ergens achteraan
dat begrijp je toch wel
-
de tijd de ruimte
de koek is op
allang verdeeld
ik begrijp het wel
-
kruimels - ik wil het
potverdorie niet begrijpen
ik. verbitterd.
en ook nog eens jaloers.

zo klein - ik ben hier

als ik me nou zo klein

maak dat ik verdwijn

soms is dat alles

wat ik wil verstoppen

achter bomen onder dekens

in een hol opgekruld

als een dier

wat zou ik dan toch

stil denk ik dan

fluister ik dan

schreeuw ik dan

ik ben hier

verraad ik mezelf

omhels ik mezelf

lach ik mezelf uit

omhels ik mezelf

ik ben hier

kunnen en willen

vorige week dacht ik

ik kan niet meer

bevend kotsend

ik kon echt niet meer

er zat niets anders op

ik ging verder

en nu schijnt de zon

schijnt de zon zo veel

te fel en ik kan weer wel

en nu denk ik

ik wil niet meer

ik wil echt niet meer

ik wil ook wel

bos

in mijn hoofd is een bos

er zijn bomen scherpe takken

het is donker de weg is kwijt

wie was ik ook alweer

verdwalen, weer een keer

er lopen wolven los

er is niemand meer

laat me verstrikt raken

opgegeten worden

 

laat me niet alleen

in mijn hoofd is een bos

ik zal onderweg zijn

iedereen zal onderweg zijn

er zijn wonderen

kompassen reisgenoten

uilen maanlicht en

muziek

vliegen en vogels

laat ik als een vlieg om een paardenvijg

in het verleden blijven hangen

anderen, ooit vliegen nu vogels

vliegen verder weg blijf toch niet

steken kijk hoe mooi de wereld

avontuur

nog niet zo'n gek idee

vliegen en vogels

opgegeten worden

slakken

ik zie ik zie wat jij niet ziet

iedereen wil gezien zijn

en voor je het weet

doorgronden, slakken

huisjes, regen, wegspoelen

gezien met anderen

vooruitschuiven trots knikken

wijzen kijk mij nou wie

ik bij me heb.

verdwijnen (als niets)

op dagen als vandaag

wilde ik dat ik kon verdwijnen

als regen als mist

als oploskoffie in de morgen

als een liedje

waarvan je wilde dat het

-
als niets
-

was ik zoveel meer

-

als niets
-

wat fijn denken de mensen

wat zij kan kunnen wij ook

maar waarom zouden we

kijk hoe mooi het leven
-

als een raket in de ruimte

als een baan om

als een liedje
waarvan je wilde dat het
-

als niets

ik help het je helen

wat zou ik graag gelukkig zijn

wakker worden en naar buiten

de zon lachen totdat ik

buiten adem

maar nu ademnood -
want zo benauwd

zo destructief geweest

zo hard kapot gemaakt

niemand kan dat zo

als ikzelf

de brug tussen mij

en gelukkig zijn

ik naast mezelf hoi

ik help je het je helen

aandacht

geef me aandacht
anders ga ik dood
maar het is een loos
dreigement
ik krijg geen aandacht
ik zit hier
(je gaat dood zonder eten,
drinken maar niet zonder)
geef me aandacht

als ik nou toch
een plant was

Dialogen

aandacht zeg ik

geef me

maar geen recht

al genoeg gehad

is wat ik dan zelf

tegen mezelf zeg
-

parasiet denk ik

geef geef toch

en ik ik heb niets

lege handen
dat dus niet meer doen

niet meer hebben

vragen om geven

gebieden

doen alsof

(maar ik bén toch ook gelukkig)

-

ik gebied mezelf

ga geven - niet ontvangen

wat nou verlangen

(doe niet zo gek)
-

aandacht zeg ik

geef me

-

ik help het je

stoppen met hopen
parasiet

Verbazen

het leven zal ons verbazen

of we dat nu willen of niet

het duwt het verbazen ons

door de strot - soms zo mooi

soms maakt het je zo kapot

-

verbazen als verwondering

waarom niet altijd

hemellichamen cirkels

nachtmuziek

-

verbazen als verbijstering

waarom niet nooit meer

de dood puinhopen

verdriet

-

(waarom niet nooit meer

dode lichamen

lieve eerst zo levende

nu zo dode lichamen)

alleen

Twee woorden jij en alleen

daartussen bouw ik oceanen

steden met verschrikte duiven

verdorde rozen aan oude panden

want het is winter, altijd

-

uiteindelijk (nee, vecht ik)

muziek, leid me af met muziek

dans met me houd me vast

red mij - ga er tussen staan

-

ben je (ja jij) (nee, wees stil)

laat me in je opgaan

laat me je idealiseren

voetstukken en

-

toch altijd (nee, ik hoor je niet)

negeren, ademnood, afstand

-

alleen

waarom zou je

waarom zou je vechten

waarom zou je (hou van je)

waarom zou je licht willen zien

het is toch alleen maar donker

(je bent lelijk en stom en niemand

nee niemand vindt je leuk vooral jij)

waarom zou je verbeeld je vooral

niets waarom zou je (het is koud)
-

en daar sta je luister dan naar

me fluister je zeg je schreeuw je

AANDACHT -

en zo zuig je (waarom zou je)

alle mensen leeg

alle aandacht op

ze halen hun schouders op
-

waarom zou je

touwtjes

op een dag ben je niet langer

een houten pop aan touwtjes

op een dag doe je niet meer

wat je denkt dat de ander

denkt dat je moet doen

-

op een dag.

-

maar vandaag ben je nog

de houten pop zonder touwtjes

doorgeknipte touwtjes

hopeloos verloren

stuurloos en alleen

-

want wie ben je zonder touwtjes

ik weet niet wat ik wil

ik wil ik wil ik wil

kleine kinderen willen

moeten maar mogen dan toch niet

(snoepjes. speelgoed).

en als je nee zegt

-

in de wereld is zoveel verdriet

-

en ik wil niet niet niet

tegenstrijdig ben ik

tegenstrijdig in hoogst

eigen persoon

(aangenaam)

-

ik wil bij je zijn bij mensen

ik wil niet alleen zijn dus

houd me dan maar vast

en praat tegen me

stel me gerust

-

en dan

-

ik wil alleen zijn niet bij jou

ik wil niet dat je me zo

ziet dus laat me met rust

ga wandelen

in de regen wees stil

-

ik wil en ik wil niet

ik weet niet wat ik wil

en toen was je daar weer

ik zag het zo voor me

als iemand aan boord

door een verrekijker

(land, bomen het einde

van het water het begin)
-

later

allemaal later

dan pas
-

en toen was je daar weer

ik had je weggestuurd toch

geen ruimte meer innemen

jij ook geen beetje

-

daar ben ik zei je

en jij, jij bent zo lief

-

later

allemaal later

dan pas

-

nu wakker worden

knijpen. het regent al.

lawaai.

jij zeurt ook altijd zo

ik schijn verdrietig te zijn vandaag

(de wolken ook, de lucht zo

regent het)
-

de regen heeft geen reden en ik

ik weet mijn reden niet

ik moet het weten. nu.

(maar nee).

laten we zeggen dat het beter gaat

het moet beter gaan. nu.

(maar nee).

ik wil niet dat iemand dit ziet.

-

de regen heeft geen reden nodig

maar ik moet het weten.

nu.

-

(jij zeurt ook altijd zo).

balanceren kun je leren

dat jouw wens niet in vervulling is gegaan
komt omdat je niet precies genoeg hebt verlangd
-
(verlangen. ontvangen.)
-
als je iets heel graag wilt
(snoepjes, een dier, iemand waar je van houdt
waar je denkt dat je van houdt)
dan moet je verlangen
precies goed genoeg verlangen
(balanceren kun je leren.
koorddansen).
-
verlangen.
niet teveel (dat kan het niet aan)
niet te weinig (zie je het gaan)
het zal weglopen. fladderen
en nee toch smelten
-
en wie ben jij dan nog
wil je dan nog langer bestaan
je hebt het toch net
precies zo erg fout gedaan

langer dan je lief is

welkom in mijn hoofd
wees niet zo bang
het duurt niet lang
-
langer dan je lief is
desondanks
- 
hoe dichterbij je komt
hoe donkerder het wordt
gedram, gedrein
dagdromen, ondoordringbaarheid
-
alleen maar klaprozen.
dichterbij hoeveel tijd heb je
-
donkerder - geraas
zijn hier watervallen?
dichtbij komen
is alleen maar heel dwaas

het is tijd

het is tijd zal ik zeggen

de klok tikt slaat donderend

boven de stad (ratten vluchten

van hun vuilnis

water kabbelt)
-

laat ik daar naar kijken en niet

naar jou. voordat je ziet dat

ik heb nog nooit zo hard

gehuild gelopen gerend
-

zal ik vragen of je doet

wat je in mijn dromen deed

houd me vast - iets langer

dan anders maar ik weet het al

dromen zijn zo wreed
-

ik heb nog nooit zo hard

gehuild gelopen gerend
-

muggen. zomerhitte.

ratten. water.

tranen.

eiland

nu sta ik op een eiland
de zee is blauw de zon
zou me moeten verwarmen toch
-
het voelt toch koud alleen maar
(wind. zwoel).
hoe ben ik hier beland
-
dan zijn daar de mensen
aan de overkant
kom maar zegt er een
hier hier is mijn hand
-
nog steeds is het zo koud
de wind blaast het zand
in mijn ogen
-
tranend, denk ik aan zwemmen
of toch niet (sterke stroom)
-
hou me vast denk ik het
klinkt schel en iel de wind
neemt het niet mee. meeuwen
-
laat me los denk ik dan
zal ik dat dan schreeuwen
en ik draai me om
-
al is het nog zo koud
ik zal doen alsof er niets
aan de hand is

ik ben nog heel

de storm is wat gaan liggen
ik dans niet langer boven vuur
(dansen. koorddansen
dat duurt altijd te lang)
-
ik riep en ik dan troost me
want ik ben zo heel erg bang
kop dicht zei ik (klemgedrukt
voelde dat. bijna verpletterend)
-
maar ik ben nog heel
alleen maar heel
(alleen).

zo lang

want weet je waar ik zo bang voor ben

(ik ben al zo lang zo bang en niemand

wist waarom
zelfs ik zelf niet helemaal precies)
-

het is de angst van een ander en ik

en laten zien dat ik (een cadeautje achter mijn rug)
-

het is een weg, ravijnen en jungle

vlinders en klimplanten en vogelliedjes

van de ander naar mij - van mij naar de ander
-

het is de angst van een ander en ik

na drie stappen ga ik terug

en als ik dat niet doe

houd ik het cadeautje achter mijn rug
-

blijf ik het daar houden

blijf ik het daar altijd houden
(waarom laat je het niet zien)

-

want als ik laat zien dat ik
-

zal ik van ravijnen naar beneden storten

geduwd worden desnoods

desillusie en alleen zijn voortaan

gedachten

ik kerf onze namen in mijn arm

andere mensen kerven in bomen

in grafstenen dat doet zo anders pijn

bloeden zal ik
-
alsof ik alleen ben

er nergens meer iemand is

alle vogels vliegen op geschrokken

(wat ik nu toch schrijf)
-
in het begin was leegte

holle echo's langs sterren duister

planeten ik wil je vergeten
-

daarom kerf ik onze namen in mijn arm

in gedachten in mijn arm

bloeden zal ik
-

donker zijn ze die gedachten
maar alleen gedachten

altijd anderen

er zijn altijd anderen

die beter zijn mooier

anders en vrijer

zichzelf

(en dat mag ook)
-

maar van mij mag dat niet

echt. ik voel me zo niet

goed genoeg en krimp

zodat je me kunt platslaan

(vieze mug, bah)
-

wat doe ik hier

olifanten

olifanten babyolifantjes slurven

porseleinkasten en je eigen

net zo breekbare hart
-

wat doe je daar nou toch

ga eens weg

maar dat maakt die olifant

helemaal niets uit

je hebt gewoon weer eens pech
-

trompetterend neemt hij plaats

drums. oorlog. voel je me

(zal ik hier dan maar wonen)
 -
de muren vielen om
vallen om

ik kan kiezen

laten we het pad bewandelen. langs dorre pijn
en scherpe angst (je rilt het is koud

het kan gaan regenen)
-

ja graag zeg je

(graag. in dit landschap?

dat heeft nog nooit iemand gezegd)

-

ik kan kiezen

of je laat me nu alleen -

en ik sta stil - ravijnen van angst

en bomen van hoop ruisend in de wind

(negeren, blik op oneindig)
-

ik kan kiezen

of je wandelt dan toch mee

kijkt over de randen van afgronden

niet bang om te vallen

niet bang te verdwalen
(verwonderd verkennen)
-

en je laat me straks alleen

wie ben ik dan

en waar

behoeften en verlangens

je vraagt wat mijn behoeften

mijn verlangens zijn

(waarom doen die

rare woorden ineens

zoveel pijn)
-

behoeften en verlangens

moet je achter je rug houden

achteruit lopen een gat

graven ze begraven en

er nooit meer naar kijken
-

niet vragen wat of

waar ze zijn
-

ze bestaan niet meer

ze vergaan

hoe langer hoe banger

soms moet je dingen onder ogen zien

alsof iemand een velletje papier

kijk dan hier voor je neerlegt

erbij zegt dat jij dat bent

(en dat is maar goed ook)

je had jezelf niet herkend

kijk dan die muur die afgebrokkelde stenen

wie ben je als je jezelf niet
 - hoe langer hoe banger kunt verstoppen

als iemand het licht heeft aangedaan

je niet meer weg kunt gaan

laten we het vandaag eens over jou hebben
een uur, langer
nee - zeg je dat mag niet
licht verblindt je ogen
snijden doet pijn
(kijk nou niet zo verlangend naar die klok)

je denkt wat te lelijk is om te zeggen
(wat te lelijk is om te denken ook)

-

maar ik ben verdrietig zeg ik

en dat zeg ik niet alleen

dat voel ik ook (kan het ontploffen

neerregenen, sneeuwen)
-

de pijn is een scheur een opening

maar alle mooie woorden ten spijt

de randen rafelen, het is zo donker

zoveel nacht

-

waarom laat je je dan niet troosten

je lijkt zo alleen je straalt dat zo uit
-

maar dat voel ik ook zeg ik

dichtbij en pijn liggen in elkaars verlengde

dus ik trek me vast terug
(ik krijg haast geen lucht)

laat me met rust. wees stil. zwijg.

niet scheuren, rafelen.
-

en juist daarom doe ik dat dan toch

zeg je.
-
laat me niet alleen.

-
dat doe je dan ook niet.

(ik had mezelf allang in de steek gelaten

als ik jou was).

meer pijn dan ik

ik wil niet alleen gelaten worden

dat je me niet alleen laat
-

laat me dus met rust

wees een vlieg op de muur

een spin in het donker
(aan het einde van de zomer)
-

probeer niet te betekenen

wat ik nodig heb ik straf je af

ik kijk je niet aan nee

niet zo dichtbij

-

verrekte pijn scheur maar

rafel dat wil je toch

meer pijn dan ik

-

laat me met rust
-

ik wil niet met rust

ik wil alleen niet

wat niet is

wat niet is kan ook niet meer komen
-

het is dus dat je het maar even weet

denk vooral aan duiven die kruimels pikken

op het station graffiti de klok die net te vroeg

naar de volgende minuut springt te laat zijn
-

mineur zo treurig
-

je kunt wel wandelen en kijken, dansen desnoods
bladeren in de lucht zon op je gezicht natregenen
heel dichtbij zo hoopvol zijn liefde hier
proberen smeken op je knieën
-

zoveel alsjeblieft schrijf me blijf

ontkennen dat wat niet is ook niet kan komen
tot je erbij neervalt golven over je hoofd

Ik wil niets liever.

hier zijn we dan degenen die rouwen om wat is geweest

maar niet meer is en om wat er nooit zal zijn (misschien)
-

doe het licht uit steeds een beetje meer
-

kijk dan naar me en zie mijn ongemakkelijk bestaan

kijk dus maar niet naar me (er is zoveel meer te zien)

kijk de bomen de bloemen moet je die niet redden

de dieren de wereld
-

en ik. stipje. druppel.
-

ik zei toch dat je niet moest kijken

waarom doe je dat dan toch

-
(ik wil niets liever)

wie we zijn

wie we zijn
-

ik weet zoveel

oerwouden en water

ondoordringbaarheid

leegte o vul mij
-

kom maar zeg ik leg je hoofd maar

op mijn schouder ik zal je omarmen

maar ik wil niet zeg je je hart heeft

zoveel nodig wat ik niet kan geven

in ieder geval in je hoofd

-

wie zijn we

waar zijn we gebleven
-

oerwouden en water

waar ben je
-

we waren te lang niet verdwaald